لحظه

سفر بهانه ی رفتن بود
و روی جاده ی صبح
عبور ؛ شکل شکفتن داشت

صدایی از پس ِ کوه
صدایی از پس شوقی عجیب می آمد:
(( اگر درست بیایی ))
(( شناسنامه برای عبور لازم نیست ))

برای سبز شدن
سفر بهانه ی خوبیست
درست باید رفت
و تاب باید خورد
به گِرد کوه و درخت

برای سبز شدن
سکوت باید کرد
و خیره باید شد
به قد کشیدن یک ابر
خوشه بستن تاک
و راز سر مستی

قبول کن زیبا
همیشه در پس این لحظه
خاطراتی هست
که با کرشمه ی یک نام می شود آغاز

درنگ جایز نیست
همیشه میشود آغاز یک مسافر بود
همیشه میشود از باغ آرزو پیچید
به سمت جاده ی یوش

درست میگویم
همیشه آخر خرداد ؛ اول عشق است
به فکر راه مباش
همیشه در پل خواب
مجال بیداری هست
بیا و چشم بپوش از غروب پشت سرت

و صبح یعنی تو
....