نابينا و ستمگر

فقير كوري با گيتي آفرين مي گفت
كه اي زبان وصف تو الكن زبان تحسينم
به نعمتي كه مرا داده اي هزاران شكر
كه من نه در خور لطف و عطاي چندينم
خسي گرفت گريبان كور و با وي گفت
كه تا جواب نگويي ز پاي ننشينم
من ار سپاس جهان آفرين كنم نه شگفت
كه تيز بين و قوي پنجه تر ز شاهينم
ولي تو كوري و نا تندرست و حاجتمند
نه چون مني كه خداوند جاه و تمكينم
چه نعمتي است تو را تا به شكر آن كوشي؟
به حيرت اندر از كار چون تو مسكينم
بگفت كور : كزين به چه نعمتي خواهي ؟
كه روي چون تو فرو مايه اي نمي بينم
(( رهي معيري ))

خیلی زیبا بود
واقعا هم خیلی چیزها توی این دنیا وجود دارن که ارزش تماشا کردن ندارن