ستايش براي خداست كه ما را به سپاس خود رهنمون گرديد، و بدان اهليت بخشيد تا از شكرگزاران احسان او باشيم.، و بر اين كار، ما را پاداش نيكوكاران دهد.
ستايش براي خداست كه دين خود را به ما عطا فرمود، و ما را به آيين خود ويژه گردانيد، و به راه‌هاي احسان خويش پويا ساخت تا به فضل نعمت او به سوي خشنودي‌اش روانه شويم؛ ستايشي كه آن را از ما قبول كند و به سبب آن از ما راضي شود.
ستايش براي خداست كه ماه خود، ماه رمضان، را از جمله راه‌هاي احسان قرار داد، كه ماه روزه، ماه اسلام، ماه پاكيزگي از آلودگي‌ها، ماه رها شدن از گناهان و ماه شب‌زنده‌داري است؛ ماهي كه قرآن در آن نازل گرديده، قرآني كه راهنماي مردم و نشانه‌ي آشكار هدايت و جدا كننده‌ي حق از باطل است.
پس به سبب حرمت‌هاي فراوان و فضيلت‌هاي نمايان كه براي اين ماه مقرر داشت، برتري آن را بر ديگر ماه‌ها عيان فرمود. براي بزرگداشت آن، چيزهايي را كه در ماه‌هاي ديگر حلال كرده بود، در اين ماه حرام گردانيد، و خوردني‌ها و آشاميدني‌ها را غدغن كرد، و براي آن زماني معين قرار داد، كه نه اجازه مي‌دهد آن زمان معين پيش انداخته شود، و نه مي‌پذيرد كه به تاخير افتد.
آن‌گاه يكي از شب‌هاي اين ماه را بر شب‌هاي هزار ماه ديگر برتري داد و نام آن را «شب قدر» نهاد؛ شبي كه در آن فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان بر هر يك از بندگان او كه بخواهد، با تقدير بي‌تغيير الهي كه براي هر كاري در نظر گرفته شده، فرود مي‌آيند.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را در اين ماه بر اوقات نمازهاي پنج‌گانه آگاهي ده؛ با احكام و شرايط آن كه مقرر فرموده‌اي، و واجباتش كه لازم گردانده‌اي، و وظايفي كه به آن‌ها موظف كرده‌اي، و هنگامه‌هايي كه براي آن‌ها قرار داده‌اي.
ما را در نماز، با كساني برابر ساز كه مراتب بلند آن را دريافته اند و اركان آن را حفظ مي‌كنند و آن را در وقت خود، به شيوه‌ي بنده و فرستاده‌ي تو –كه درودهاي تو بر او و خاندانش باد- در ركوع و سجود و همه‌ي فضليت‌‌هاي آن با كامل‌ترين وضو و در نهايت خشوع به جاي مي‌آورند.
ما را موفق كن كه در اين ماه با انجام دادن كارهاي نيك و پسنديده خود را به تو نزديك‌تر سازيم.
خدايا، من از تو مي‌خواهم كه به حق اين ماه، و به حق هر فرشته‌اي كه او را مقرب خود ساخته‌اي، و هر پيامبري كه او را به رسالت فرستاده‌اي، و هر بنده‌ي صالحي را كه برگزيده‌اي و او از آغاز تا انجام اين ماه در عبادتت كوشيده است، بر محمد و خاندانش درود فرستي و ما را شايسته‌ي آن كرامت كني كه به دوستان خود وعده فرموده‌اي ، و به رحمت خود ما را در صف آناني درآوري كه بالاترين مرتبه‌هاي بهشت را سزاوارند.
صحيفه سجاديه، فرازي از دعاي 46
و ماه رمضان ماه ضيافت الهي از راه رسيد ماه ي كه ابتدا و انتهايش همه سراسر رحمت و بخشش است، ماه ي كه خدا آن را بهانه اي قرار داد جهت بخشش و آمرزش انسان، و اگر انسان ظرفيت آن را دا شته باشد و از آن استفاده كند.
ماه ي كه كلام خود را جهت راهنمايي مردم در آن نازل كرد. مي بينيم كه خدا در اين ماه رحمانيت و رحميت خود را كامل كرده است.
ستايش براي خداست كه دين خود را به ما عطا فرمود، و ما را به آيين خود ويژه گردانيد، و به راه‌هاي احسان خويش پويا ساخت تا به فضل نعمت او به سوي خشنودي‌اش روانه شويم؛ ستايشي كه آن را از ما قبول كند و به سبب آن از ما راضي شود.
ستايش براي خداست كه ماه خود، ماه رمضان، را از جمله راه‌هاي احسان قرار داد، كه ماه روزه، ماه اسلام، ماه پاكيزگي از آلودگي‌ها، ماه رها شدن از گناهان و ماه شب‌زنده‌داري است؛ ماهي كه قرآن در آن نازل گرديده، قرآني كه راهنماي مردم و نشانه‌ي آشكار هدايت و جدا كننده‌ي حق از باطل است.
پس به سبب حرمت‌هاي فراوان و فضيلت‌هاي نمايان كه براي اين ماه مقرر داشت، برتري آن را بر ديگر ماه‌ها عيان فرمود. براي بزرگداشت آن، چيزهايي را كه در ماه‌هاي ديگر حلال كرده بود، در اين ماه حرام گردانيد، و خوردني‌ها و آشاميدني‌ها را غدغن كرد، و براي آن زماني معين قرار داد، كه نه اجازه مي‌دهد آن زمان معين پيش انداخته شود، و نه مي‌پذيرد كه به تاخير افتد.
آن‌گاه يكي از شب‌هاي اين ماه را بر شب‌هاي هزار ماه ديگر برتري داد و نام آن را «شب قدر» نهاد؛ شبي كه در آن فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان بر هر يك از بندگان او كه بخواهد، با تقدير بي‌تغيير الهي كه براي هر كاري در نظر گرفته شده، فرود مي‌آيند.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را در اين ماه بر اوقات نمازهاي پنج‌گانه آگاهي ده؛ با احكام و شرايط آن كه مقرر فرموده‌اي، و واجباتش كه لازم گردانده‌اي، و وظايفي كه به آن‌ها موظف كرده‌اي، و هنگامه‌هايي كه براي آن‌ها قرار داده‌اي.
ما را در نماز، با كساني برابر ساز كه مراتب بلند آن را دريافته اند و اركان آن را حفظ مي‌كنند و آن را در وقت خود، به شيوه‌ي بنده و فرستاده‌ي تو –كه درودهاي تو بر او و خاندانش باد- در ركوع و سجود و همه‌ي فضليت‌‌هاي آن با كامل‌ترين وضو و در نهايت خشوع به جاي مي‌آورند.
ما را موفق كن كه در اين ماه با انجام دادن كارهاي نيك و پسنديده خود را به تو نزديك‌تر سازيم.
خدايا، من از تو مي‌خواهم كه به حق اين ماه، و به حق هر فرشته‌اي كه او را مقرب خود ساخته‌اي، و هر پيامبري كه او را به رسالت فرستاده‌اي، و هر بنده‌ي صالحي را كه برگزيده‌اي و او از آغاز تا انجام اين ماه در عبادتت كوشيده است، بر محمد و خاندانش درود فرستي و ما را شايسته‌ي آن كرامت كني كه به دوستان خود وعده فرموده‌اي ، و به رحمت خود ما را در صف آناني درآوري كه بالاترين مرتبه‌هاي بهشت را سزاوارند.
صحيفه سجاديه، فرازي از دعاي 46
و ماه رمضان ماه ضيافت الهي از راه رسيد ماه ي كه ابتدا و انتهايش همه سراسر رحمت و بخشش است، ماه ي كه خدا آن را بهانه اي قرار داد جهت بخشش و آمرزش انسان، و اگر انسان ظرفيت آن را دا شته باشد و از آن استفاده كند.
ماه ي كه كلام خود را جهت راهنمايي مردم در آن نازل كرد. مي بينيم كه خدا در اين ماه رحمانيت و رحميت خود را كامل كرده است.