تا زند عشق میان من و دلدارم جوش

خواهي ار شعر قوي گويي و دلچسب ، عزيز
پي آموزش اوزان عروضي تو بكوش

خبر دارى كه از غم آتشى افروختم بى تو

در آن آتش, سراندر پاى خود را سوختم بى تو

به هر شهرى هزاران ماهرو ديدم ولى ز آنها

به آن چشمت قسم, چشمان خود را دوختم بى تو

بتان سازند حيلت ها كه گردند آشنا با من

ولى من:"گپ ميان ما بماند" سوختم بى تو

پر است از اشك و از لخت جگر, پيوسته دامانم

چقدر, اي مه! ببين, لعل و گهر اندوختم بى تو

خريداران فراوانند و پر سرمايه, اما من

به چيزى جز خيالت, خويش را نفروختم بى تو

مرا كشتند و از مهر تو رو گردان نگرديدم

عزيزم, بين چه سان درس وفا آموختم بى تو