دانشمندان دانشگاه ساوث هامپتون به منظور کاهش تعداد عملهاي تعويض باطري دستگاههاي تنضيم کننده فعاليتهاي قلبي و افزايش ميزان ذخيره انرژي در اين باطريها، فناوري جديدي را ارائه کرده اند که قادر به توليد و ذخيره انرژي با استفاده از ضربان قلب است.
به گزارش مهر ، اين محققان انگليسي، براي احياي انرژي در باطري دستگاههاي تنظيم کننده ضربان قلب در بيماران مبتلا به بيماريهاي قلبي، مولد انرژي را توليد کردند که با استفاده از ضربان قلب باطري دستگاه را شارژ مجدد خواهد کرد.
اين مولدها از دو بالون محتوي مايع که در دو قسمت مختلف از قلب قرار مي گيرند، تشکيل شده است و اين دو بالون به کمک لوله هاي سيليکوني که حاوي مغناطيس (آهن ربا) متحرک هستند، به يکديگر متصل شده اند.
به گفته متخصصان، هنگام تپيدن قلب، بالونها فشرده شده و مايع درون آنها درون لوله ها جريان مي يابد. اين فرايند باعث حرکت مغناطيس بر روي سيم پيچ جاسازي شده در لوله شده و در نتيجه انرژي الکتريکي ايجاد مي شود که مي توان از اين انرژي براي تامين نيروي مورد نياز باطري دستگاه، استفاده کرد.
آزمايش اين سيستم بر روي قلب جانوران موفق به ذخيره 4.3 ميکروژول در هر ضربان شد که اين ميزان توانايي تامين يک ششم از انرژي مورد نياز دستگاه تنظيم ضربان قلب را خواهد داشت. در عين حال محققان بر اين باورند که با بهبود ترکيب سازنده بالونها، مي توان ميزان توليد انرژي ضربان قلب را به دو برابر افزايش داد.
بر اساس گزارش نيوساينتيست ، متخصصان اميدوارند با استفاده از اين مولدهاي انرژي کوچک در انواع دستگاههاي تنظيم کننده قلب بتوان بر پايداري باطريهاي آنها افزوده و فاصله ميان عمليات جابه جايي اين باطريها را افزايش داد.
به گزارش مهر ، اين محققان انگليسي، براي احياي انرژي در باطري دستگاههاي تنظيم کننده ضربان قلب در بيماران مبتلا به بيماريهاي قلبي، مولد انرژي را توليد کردند که با استفاده از ضربان قلب باطري دستگاه را شارژ مجدد خواهد کرد.
اين مولدها از دو بالون محتوي مايع که در دو قسمت مختلف از قلب قرار مي گيرند، تشکيل شده است و اين دو بالون به کمک لوله هاي سيليکوني که حاوي مغناطيس (آهن ربا) متحرک هستند، به يکديگر متصل شده اند.
به گفته متخصصان، هنگام تپيدن قلب، بالونها فشرده شده و مايع درون آنها درون لوله ها جريان مي يابد. اين فرايند باعث حرکت مغناطيس بر روي سيم پيچ جاسازي شده در لوله شده و در نتيجه انرژي الکتريکي ايجاد مي شود که مي توان از اين انرژي براي تامين نيروي مورد نياز باطري دستگاه، استفاده کرد.
آزمايش اين سيستم بر روي قلب جانوران موفق به ذخيره 4.3 ميکروژول در هر ضربان شد که اين ميزان توانايي تامين يک ششم از انرژي مورد نياز دستگاه تنظيم ضربان قلب را خواهد داشت. در عين حال محققان بر اين باورند که با بهبود ترکيب سازنده بالونها، مي توان ميزان توليد انرژي ضربان قلب را به دو برابر افزايش داد.
بر اساس گزارش نيوساينتيست ، متخصصان اميدوارند با استفاده از اين مولدهاي انرژي کوچک در انواع دستگاههاي تنظيم کننده قلب بتوان بر پايداري باطريهاي آنها افزوده و فاصله ميان عمليات جابه جايي اين باطريها را افزايش داد.