بعضى عبادت را تنها در نماز و ذكر و دعا مى‏دانند و بعضى در شعر خود مى‏گويند: «عبادت به جر خدمت خلق نيست» در اين دو تفكر افراط و تفريط است.
نمونه افراط و تفريط در همه جا و هميشه بوده است. يكى از بيستون نام مى‏برد و يكى از چهل ستون يكى در شناخت امام غلو مى‏كند و يكى امام را يك فرد عادى مى‏داند. يكى از وظايف انبيا جلوگيرى از انواع افراط و تفريط است. در اسلام عبادت به هر كارى كه رنگ الهى داشته و براى خدا باشد، گفته مى‏شود، گرچه بنّايى و كارگرى باشد. چنانكه حضرت ابراهيم و اسماعيل پس از آنكه بنّايى كردند و پايه‏هاى كعبه را بالا بردند، از خدا خواستند كه كارگرى آنها را قبول كند. «و اذ يرفع ابراهيم القواعد من البيت و اسماعيل ربّنا تقبّل منّا»( بقره، 127.)
آرى، در ديد ما نماز و روزه عبادت است، امّا از ديدگاه قرآن، كارگرى ساختمانى هم كه براى خدا باشد، عبادت است.