برخى از آداب دعا چنين است:
1. دعا، منطقى و بجا باشد. همين كه حضرت ابراهيم به مقام امامت رسيد از خدا درخواست كرد كه نسل او در طول تاريخ امام باشند، «و من ذرّيتى» خداوند به او پاسخ فرمود: اين دعا مستجاب نمىشود؛ زيرا اين مقام عهدالهى است و به هركسى داده نمىشود. «لاينال عهدى الظالمين»( بقره، 124.)
2. دعا، مخالف سنتهاى الهى نباشد. حضرت ابراهيم از خدا خواست كه فقط به مؤمنان رزق دهد، «و ارزق أهله من الثمرات مَن آمن منهم»( بقره، 126.) خداوند پاسخ فرمود: در نعمتهاى مادّى تنگ نظر نباش، سنّت الهى بر آن است كه به همهى مردم (اعم از مؤمن و كافر) رزق بدهد. «فمَن كَفَر فاُمتِّعه»
3. دعا حكيمانه باشد. حضرت ابراهيم از خدا خواست كه بعد از او پيامبرى به مردم بدهد كه ابتدا مسئول آموزش و سپس مسئول پرورش مردم باشد، «يعلّمهم و يزكّيهم» در اين مورد خداوند فرمود: دعاى تو مستجاب مىشود؛ ولى نه آن طورى كه تو درخواست كردى؛ بلكه تزكيه مقدّم بر تعليم است. «يزكّيهم و يعلّمهم»( بقره، 129.)
4. با احترام و از روى نياز باشد. «و ادعوه خوفاً و طمعاً»(اعراف، 56.)
5. خالصانه باشد.
6. با تضرّع و ابتهال باشد.
7. با حسن ظن و خوش باورى باشد.
8. با دعاى به ديگران باشد.
9. با تجليل از خدا باشد.
10. با يادآورى نعمتهاى الهى باشد.
11. با صلوات بر محمدّ و آل محمّد باشد.
12. شروع با بسم اللّه و همراه نام خدا باشد.
13. با اقرار به تقصير و كوتاهىها باشد.
14. با استغفار و توبه باشد.
15. همراه با آمين گفتن ديگران باشد.
1. دعا، منطقى و بجا باشد. همين كه حضرت ابراهيم به مقام امامت رسيد از خدا درخواست كرد كه نسل او در طول تاريخ امام باشند، «و من ذرّيتى» خداوند به او پاسخ فرمود: اين دعا مستجاب نمىشود؛ زيرا اين مقام عهدالهى است و به هركسى داده نمىشود. «لاينال عهدى الظالمين»( بقره، 124.)
2. دعا، مخالف سنتهاى الهى نباشد. حضرت ابراهيم از خدا خواست كه فقط به مؤمنان رزق دهد، «و ارزق أهله من الثمرات مَن آمن منهم»( بقره، 126.) خداوند پاسخ فرمود: در نعمتهاى مادّى تنگ نظر نباش، سنّت الهى بر آن است كه به همهى مردم (اعم از مؤمن و كافر) رزق بدهد. «فمَن كَفَر فاُمتِّعه»
3. دعا حكيمانه باشد. حضرت ابراهيم از خدا خواست كه بعد از او پيامبرى به مردم بدهد كه ابتدا مسئول آموزش و سپس مسئول پرورش مردم باشد، «يعلّمهم و يزكّيهم» در اين مورد خداوند فرمود: دعاى تو مستجاب مىشود؛ ولى نه آن طورى كه تو درخواست كردى؛ بلكه تزكيه مقدّم بر تعليم است. «يزكّيهم و يعلّمهم»( بقره، 129.)
4. با احترام و از روى نياز باشد. «و ادعوه خوفاً و طمعاً»(اعراف، 56.)
5. خالصانه باشد.
6. با تضرّع و ابتهال باشد.
7. با حسن ظن و خوش باورى باشد.
8. با دعاى به ديگران باشد.
9. با تجليل از خدا باشد.
10. با يادآورى نعمتهاى الهى باشد.
11. با صلوات بر محمدّ و آل محمّد باشد.
12. شروع با بسم اللّه و همراه نام خدا باشد.
13. با اقرار به تقصير و كوتاهىها باشد.
14. با استغفار و توبه باشد.
15. همراه با آمين گفتن ديگران باشد.