دي‌وي‌دي‌ها به عنوان پركاربردترين حافظه‌هاي جانبي در دسترس كاربران كامپيوتر و تجهيزات ديجيتال قرار دارند
بسياري از مردم روزانه تعدادي از آنها را مورد استفاده قرار مي‌دهند و بنابراين مي‌بايست شناخت كاملي از آنها داشته باشند.
در واقع همان جرياني كه تا چندي پيش براي سي‌دي‌ها شكل گرفت، اكنون در حال وقوع براي دي‌وي‌دي‌ها است. دي‌وي‌دي به دليل ظرفيت بالاتر و كيفيت بهتر و امكان ضبط اطلاعات و امكانات بيشتر در مورد فايل‌هاي صوتي و تصويري، بيشتر مورد توجه كاربران قرار گرفته است. كاهش روزانه قيمت آن نيز به حدي سريع بوده كه در حال برابري با سي‌دي‌ها بوده و پيش بيني مي‌شود به زودي سي‌دي را از صحنه رقابت خارج كند. اما اين پايان ماجرا نيست چرا كه در ابتدا، سازندگان دي‌وي‌دي با توليد دو فرمت مختلف براي فيلم و صدا، باعث شدند كاربران با سردرگمي روبرو شده و براي خريد دي‌وي‌دي و دستگاه پخش آن با مشكلات عديده روبرو شوند.
دو فرمت Blue- ray و HD DVD
اين دو فرمت كه عبارتند از بلو - ري و HD DVD هر دو قابليت ضبظ و پخش فيلم و صدا را با كيفيت بالا دارند(البته به شرطي كه از تجهيزات پخش با كيفيت بالا (High Definition) مانند تلويزيون‌هاي ديجيتال و بلندگوهاي دالبي ديجيتال استفاده كنيد) و همچنين نسبت به دي‌وي‌دي‌هاي استاندارد (كه هر روزه از آنها استفاده مي‌كنيم و داراي ظرفيت 4.7 گيگابايت هستند)، ظرفيت بيشتري دارند و با آنها مي‌توان فايل‌هاي بيشتر، امكانات و انتخاب‌هاي افزون‌تر و باز‌ي‌هاي كامپيوتري حجيم‌تر را استفاده كرد.
اين دو فرمت هركدام دستگاه پخش مخصوص خود را دارا هستند و توانايي كار با فرمت مخالف را ندارند ولي هر دو توانايي پخش دي‌وي‌دي استاندارد را دارند. به همين منظور شركت‌هاي سازنده دستگاههاي پخش يا همان DVD Player ها نيز در ابتدا با سردرگمي خاصي روبرو شدند و برخي از آنها مانند سامسونگ و ال‌جي نيز مجبور شدند دستگاههاي پخش دو منظوره براي هر دو بسازند كه اين دستگاهها قيمت بيشتري نسبت به دستگاههاي معمولي را دارند (حدود 1000 دلار).
يكي از مهم‌ترين تفاوت‌هاي آنها در سايز آنها است. بلو-ري داراي 50 گيگابايت و HD DVD داراي 30 گيگابايت ظرفيت است. همچنين HD DVD ها قابليت تصوير در تصوير را نيز ساپورت كرده و امكان اتصال بي‌سيم به اينرتنت و دانلود قسمت‌هاي آزمايشي فيلم‌ها و بازي‌ها را نيز دارا هستند.
در بلو-ري اين امكانات به صورت انتخابي بوده و براي اضافه شدن آنها، كاربر مي‌بايست هزينه اضافه بپردازد. در واقع بزرگترين اختلاف دو نوع دي‌وي‌دي، محتويات داخل آنها است كه باعث مي‌شود امكانات بيشتر و متنوع‌تري در اختيار كاربران قرار گيرد.
استوديوهاي فيلم‌سازي نيز در اين راستا به رقابت پرداخته‌اند. سوني و والت‌ديسني محصولات خود را صرفا بر روي بلو-ري ارائه مي‌كنند در حاليكه شركت يونيورسال پيكچرز در واكنشي مشابه، محصولات خود را تنها بر روي HD DVD روانه بازار مي‌كند.
برخي از استوديوها مانند وارنر بروس و پرماننت نيز محصولات خود را بر روي هر دو نوع دي‌وي‌دي ارائه كرده‌اند تا عملا از ميدان رقابت جان سالم بدر ببرند و مشتريان خود را نيز از دست ندهند.
به نظر مي‌رسد دستيابي به يك فرمت مشترك و قابل استفاده براي عموم، بهتر از جنگ كنوني باشد كه ماحصل آن سردرگمي و هزينه‌هاي اضافه براي كابران است. ظاهرا شركت‌هاي فوق فراموش كرده‌اند كه تعداد زيادي از استفاده‌كنندگان دي‌وي‌دي، مردم عادي هستند و متخصص كامپيوتر نبوده و فراگيري جزئيات فرمت‌ها و مهمتر از آن، تصميم‌گيري براي خريد يكي از اين دو فرمت، براي آنها امري بسيار سخت و خسته‌كننده خواهد بود. چه بسا در بسياري از موارد كاربران با اكتفا به سخنان دوستان و نزديكان اقدام به خريد كرده و يا با توجه به مشكلات موجود از خريد خود صرفنظر مي‌كنند.
بايد منتظر ماند و ديد چه زمان اين دو شركت (سوني و توشيبا) از رقابت بر سر دي‌وي‌دي‌ها دست كشيده و فرمت استانداردي را روانه بازار مي‌كنند؟
بسياري از مردم روزانه تعدادي از آنها را مورد استفاده قرار مي‌دهند و بنابراين مي‌بايست شناخت كاملي از آنها داشته باشند.
در واقع همان جرياني كه تا چندي پيش براي سي‌دي‌ها شكل گرفت، اكنون در حال وقوع براي دي‌وي‌دي‌ها است. دي‌وي‌دي به دليل ظرفيت بالاتر و كيفيت بهتر و امكان ضبط اطلاعات و امكانات بيشتر در مورد فايل‌هاي صوتي و تصويري، بيشتر مورد توجه كاربران قرار گرفته است. كاهش روزانه قيمت آن نيز به حدي سريع بوده كه در حال برابري با سي‌دي‌ها بوده و پيش بيني مي‌شود به زودي سي‌دي را از صحنه رقابت خارج كند. اما اين پايان ماجرا نيست چرا كه در ابتدا، سازندگان دي‌وي‌دي با توليد دو فرمت مختلف براي فيلم و صدا، باعث شدند كاربران با سردرگمي روبرو شده و براي خريد دي‌وي‌دي و دستگاه پخش آن با مشكلات عديده روبرو شوند.
دو فرمت Blue- ray و HD DVD
اين دو فرمت كه عبارتند از بلو - ري و HD DVD هر دو قابليت ضبظ و پخش فيلم و صدا را با كيفيت بالا دارند(البته به شرطي كه از تجهيزات پخش با كيفيت بالا (High Definition) مانند تلويزيون‌هاي ديجيتال و بلندگوهاي دالبي ديجيتال استفاده كنيد) و همچنين نسبت به دي‌وي‌دي‌هاي استاندارد (كه هر روزه از آنها استفاده مي‌كنيم و داراي ظرفيت 4.7 گيگابايت هستند)، ظرفيت بيشتري دارند و با آنها مي‌توان فايل‌هاي بيشتر، امكانات و انتخاب‌هاي افزون‌تر و باز‌ي‌هاي كامپيوتري حجيم‌تر را استفاده كرد.
اين دو فرمت هركدام دستگاه پخش مخصوص خود را دارا هستند و توانايي كار با فرمت مخالف را ندارند ولي هر دو توانايي پخش دي‌وي‌دي استاندارد را دارند. به همين منظور شركت‌هاي سازنده دستگاههاي پخش يا همان DVD Player ها نيز در ابتدا با سردرگمي خاصي روبرو شدند و برخي از آنها مانند سامسونگ و ال‌جي نيز مجبور شدند دستگاههاي پخش دو منظوره براي هر دو بسازند كه اين دستگاهها قيمت بيشتري نسبت به دستگاههاي معمولي را دارند (حدود 1000 دلار).
يكي از مهم‌ترين تفاوت‌هاي آنها در سايز آنها است. بلو-ري داراي 50 گيگابايت و HD DVD داراي 30 گيگابايت ظرفيت است. همچنين HD DVD ها قابليت تصوير در تصوير را نيز ساپورت كرده و امكان اتصال بي‌سيم به اينرتنت و دانلود قسمت‌هاي آزمايشي فيلم‌ها و بازي‌ها را نيز دارا هستند.
در بلو-ري اين امكانات به صورت انتخابي بوده و براي اضافه شدن آنها، كاربر مي‌بايست هزينه اضافه بپردازد. در واقع بزرگترين اختلاف دو نوع دي‌وي‌دي، محتويات داخل آنها است كه باعث مي‌شود امكانات بيشتر و متنوع‌تري در اختيار كاربران قرار گيرد.
استوديوهاي فيلم‌سازي نيز در اين راستا به رقابت پرداخته‌اند. سوني و والت‌ديسني محصولات خود را صرفا بر روي بلو-ري ارائه مي‌كنند در حاليكه شركت يونيورسال پيكچرز در واكنشي مشابه، محصولات خود را تنها بر روي HD DVD روانه بازار مي‌كند.
برخي از استوديوها مانند وارنر بروس و پرماننت نيز محصولات خود را بر روي هر دو نوع دي‌وي‌دي ارائه كرده‌اند تا عملا از ميدان رقابت جان سالم بدر ببرند و مشتريان خود را نيز از دست ندهند.
به نظر مي‌رسد دستيابي به يك فرمت مشترك و قابل استفاده براي عموم، بهتر از جنگ كنوني باشد كه ماحصل آن سردرگمي و هزينه‌هاي اضافه براي كابران است. ظاهرا شركت‌هاي فوق فراموش كرده‌اند كه تعداد زيادي از استفاده‌كنندگان دي‌وي‌دي، مردم عادي هستند و متخصص كامپيوتر نبوده و فراگيري جزئيات فرمت‌ها و مهمتر از آن، تصميم‌گيري براي خريد يكي از اين دو فرمت، براي آنها امري بسيار سخت و خسته‌كننده خواهد بود. چه بسا در بسياري از موارد كاربران با اكتفا به سخنان دوستان و نزديكان اقدام به خريد كرده و يا با توجه به مشكلات موجود از خريد خود صرفنظر مي‌كنند.
بايد منتظر ماند و ديد چه زمان اين دو شركت (سوني و توشيبا) از رقابت بر سر دي‌وي‌دي‌ها دست كشيده و فرمت استانداردي را روانه بازار مي‌كنند؟