شاهکار سعدی

اي به بالا چون صنوبر اي به رخ چو ن م و ه

زلف داري همچو عنبر ،لب چو ش و ک و ر

آفتاب عاشقاني و ماهــــــــــــــتاب دلبران

قبله آزاده گانــــــــــــــــي اي صنم با ر و خ

در ميان ر و خ انــــــــــــــــدر کشيده م و ه

اي صنم من دردمــــــندم تن گرفته ت و ب

ت و ب آمـــــــــــد نگار من مرا در عشق تو

داروي دردم تــــــــــــو داري در ميان ل و ب

ل و ب بر ل و ب بنــــــــهاده باشد تا سحر

م و ي در پيش باشد بســــــته باشد د و ر

اي نگار ا گر تو ما را يک شـــبي مهمان بري

نقل خواهـــــــــــــم از لبانت ب و و و س و ه

تا بيا خوشحال باشيم آن زمان خواهيم گفت

اندري دنــــــــــــيا که ديده ب و ه و ش و ت

هر که ما را با تــــــــــو يکدم شاد نتواند بديد

باد و بر جانش همــــــــــــــيشه خ و ن ج و ر

اي نگارا گر بخـــــــــــــــندي قند ريزد از لبت

بشگفد در ماه بهمــــــــــــــــــن ل ا با ل و ه

شاعران بسيار گفتند شعر هـــــــــاي پر نمک

کس نگفــــــــــــــته شاعري چون س ع د ي.





سروده ي از استاد سخن سعدي شيرازي

ممنون داداش رضا جالب بود