اینقدر مشغله های دنیوی ما زیاده با اینکه اینقدر خودمون رو در گیر مشغله های دنیوی میکنیم که اصلا یادمون میره واسه چی اینجاییم
خیلی هامون بر حسب عادت خدا خدا میکنیم ولی از ته دل به اون ایمان نداریم
تمام امور زندگیمون کلیشه ای و بر حسب عادته نه تفکر و تعقل
شاید اگر آموزه های بودا رو در پیش میگرفتیم از سر اجبار به تفکر یه کم در حال دنیا و اعمالمون فکر میکردیم
توی اسلام تا میگی نماز به چه درد میخوره قدیمیا میگن ثواب داره و اینکه چرا فلان کار رو انجام میدیم میگن اینقدر ثواب داره و کمتر کسی خدا رو واسه خدا بودنش میخواد
امام ه او امام زاده ها هم شدن بنگاه بر آوردن حاجت ونه محل حب اهل بیت و یادگیری سیره ایشان
من که خود سالهاست در باتلاق گناه غرقم فقط حرف زدن رو بلدم
روزگاری پر ثواب برایتان آرزومندم