سيد محمدهادي ديباجي فرزند شهيد سيدمحمد ديباجي و بازيگر فيلم سينمايي «زم هرير» درخصوص عدم پذيرش اين فيلم در جشنواره نامه‌اي نوشت.
من سيد محمدهادي ديباجي فرزند شهيد ديباجي هستم. زماني كه خردسال بودم پدرم براي پاسداري از كشور من و تو، كشور پرافتخار مظلوممان از جانش و خانواده‌اش و پسرش گذشت و با زورگويان غاصب جنگيد. من با تمام كاستي‌ها و بي‌مهري‌ها از جامعه بزرگ شدم. قد كشيدم و رشد كردم. الان كه اين نامه را مي‌نويسم جگرم خونه و فكر مي‌كنم با خون پدرم كه آن را پاس نداشتند، مي‌نويسم و گله‌ام را فرياد مي‌كنم تا سوختن و دردم را بازگو كنم.
در بخش ديگري از اين نامه آمده است: من هيچ وقت به زبان نياوردم كه بچه شهيدم، براي اينكه سوء تعبيرهاي بدي مي‌شد. همان ديالوگ معروف سهميه‌اي اومده دانشگاه و جملات دردآور و زخم زبان‌هايي كه نبايد را مي‌شنيدم كه نمك به زخم‌هاي كهنه‌ام مي‌گذاشت.
الان كه با صراحت عنوان مي‌كنم من بچه شهيدم و با افتخار و غرور مي‌گويم براي اين است كه من يك فيلم ارزشمند از كارگرداني را ديدم كه حرف دل بچه شهيدها رو گفته بود. حرف من، حرف مادرم و حرف خواهرم. تا قبل از اين فيلم عنوان نمي‌كردم كه از خانواده شهدا هستم براي اينكه فكر نمي‌كردم ما مي‌خواهيم با پارتي‌بازي كارهايمان را پيش ببريم اما فيلم "دلشكسته " گفت واقعيت يك چيز ديگر است.
خيلي از خانواده‌هاي شهدا فقط از سهميه‌شان يك بار رفتند امام را ديدند همينو و بس.
وقتي فيلم را ديدم مثل اينكه عقده‌ها و حرف‌هاي ناگفته دردهاي ما يك جايي و به اين زيبايي و هنرمندانه گفته شد، آسوده شده بودم و دلم آرام گرفت با آقاي "روئين‌تن " تماس گرفتم، گفتم خيلي فيلم عالي بود. دست مريزاد.
در ادامه نامه آمده است: حرف‌هاي سال‌هاي تكيد‌گي مادرم، تنهايي ما و يتيمي ما بود، من دستتان را مي‌بوسم ولي يك گله از شما دارم حالا كه فيلم شما مثل زندگي من بود و من هم بازيگرم نقش "اميرعلي " را بايد مي‌داديد من بازي مي‌كردم كه ايشان بزرگواري كردند و براي فيلم "زم‌هرير " از من دعوت كردند و من رفتم در فيلم ارزشمند و فاخر "زم‌هرير " بازي كردم. فيلمي كه باز هم حرف دل خانواده‌هاي داغ‌دار شهدا است.
در پايان نامه آمده است: فيلم "زم هرير " فيلم ارزشمندي كه حرف‌هاي ناگفته ساليان از دست رفته ما و پدرانمان را بيان مي‌كند، حرف شهيد است و تصوير شهد شيرين شهادت، حرف ايثار است و يقين.
شما در زندگيتان تا به حال ايثار كرده‌ايد؟ كه بتوانيد تشخيص دهي كه حرف من، حرف "زم‌هرير " چيست؟ كه اظهار مي‌داريد اين فيلم "زم‌هرير " توهين به خانواده‌هاي شهداست؟ آخر كلام اين حق نيست، حق با شهداست. حق با شهداي "زم‌هرير " است.
در خلاصه داستان "زم‌هرير " ساخته علي روئين‌تن آمده است: "آسيدعلي " فرمانده بزرگ جنگ كه "سيامك فردا " روشنفكر و نويسنده و محقق را در جنگ راهبري و اميري مي‌كرده است به گونه‌اي كه سيامك "مهدي " شده و ارادتش مريد و مرادي بوده است و مانده. در بهترين جاي ذهن او نقش داشته است به گونه‌اي كه "سيامك " يا همان "مهدي فردا " پس از شهادت، به تنها دختر چهار ساله‌اش كه "آتيه " نام دارد و اينك 24 ساله است را وصيت كرده كه هر وقت دچار مشكل شد نزد فرمانده‌اش آسيدعلي برود. دختر كه فيلمساز است و اهل خرد و تحليل به وصيت پدرش عمل نمي‌كند. بي‌آنكه آسيدعلي را بشناسد يا بداند نفي‌اش مي‌كند و معتقد است اعتقاد پدرش به بيست سال پيش برمي‌گردد و امروزي نيست. به اصرار مادر دردمندش كه هجر پدر او را شكسته، به سراغ آسيدعلي مي‌رود. اما نمي‌يابدش. نيافتن و نبودن آسيدعلي دختر را بيشتر متمايل به پيگيري مي‌كند و مي‌گردد و مي‌يابد و وقتي مي‌يابد او شبيه هيچ كدام از تصورات دختر نيست و همان تازگي را دارد كه بيست سال پيش براي پدر داشته است. اما لب‌بسته و دل‌خسته فقط مي‌شنود اما نمي‌گويد و آتيه مي‌خواهد بداند پس "آسيدعلي " اينك بايد بگويد نه بشنود. كه به اصرار دختر مي‌گويد. اما گفتنش را تحملي بايد و شنوايي گوش.
نه گوش سر كه گوش دل كه گوش جان. و جان جلا مي‌يابد به عشق. به آغاز. آغازي عاشقانه از حقيقت. دريافت. مكاشفه.
در اين فيلم بازيگراني چون افسانه بايگان، بيتا بادران، امين تارخ، محسن تنابنده، محمود پاك‌نيت، ابوالفضل پورعرب، وحيد جليلوند، رحمان حقيقي، سيدمحمدهادي ديباجي، داوود رشيدي، رضا رويگري، فرود روئين‌تن، جمشيد شاه‌محمدي، علي صادقي و مهوش صبركن به ايفاي نقش پرداختند.
هيأت انتخاب بيست و هشتمين جشنواره فيلم فجر، فيلم "زم‌هرير " را در هيچ يك از بخش‌هاي جشنواره نپذيرفت.
اما معاونت سينمايي وزارت ارشاد اعلام كرد اين فيلم مي‌تواند به صورت محدود و ويژه براي اهالي رسانه در جشنواره نمايش داده شود.
من سيد محمدهادي ديباجي فرزند شهيد ديباجي هستم. زماني كه خردسال بودم پدرم براي پاسداري از كشور من و تو، كشور پرافتخار مظلوممان از جانش و خانواده‌اش و پسرش گذشت و با زورگويان غاصب جنگيد. من با تمام كاستي‌ها و بي‌مهري‌ها از جامعه بزرگ شدم. قد كشيدم و رشد كردم. الان كه اين نامه را مي‌نويسم جگرم خونه و فكر مي‌كنم با خون پدرم كه آن را پاس نداشتند، مي‌نويسم و گله‌ام را فرياد مي‌كنم تا سوختن و دردم را بازگو كنم.
در بخش ديگري از اين نامه آمده است: من هيچ وقت به زبان نياوردم كه بچه شهيدم، براي اينكه سوء تعبيرهاي بدي مي‌شد. همان ديالوگ معروف سهميه‌اي اومده دانشگاه و جملات دردآور و زخم زبان‌هايي كه نبايد را مي‌شنيدم كه نمك به زخم‌هاي كهنه‌ام مي‌گذاشت.
الان كه با صراحت عنوان مي‌كنم من بچه شهيدم و با افتخار و غرور مي‌گويم براي اين است كه من يك فيلم ارزشمند از كارگرداني را ديدم كه حرف دل بچه شهيدها رو گفته بود. حرف من، حرف مادرم و حرف خواهرم. تا قبل از اين فيلم عنوان نمي‌كردم كه از خانواده شهدا هستم براي اينكه فكر نمي‌كردم ما مي‌خواهيم با پارتي‌بازي كارهايمان را پيش ببريم اما فيلم "دلشكسته " گفت واقعيت يك چيز ديگر است.
خيلي از خانواده‌هاي شهدا فقط از سهميه‌شان يك بار رفتند امام را ديدند همينو و بس.
وقتي فيلم را ديدم مثل اينكه عقده‌ها و حرف‌هاي ناگفته دردهاي ما يك جايي و به اين زيبايي و هنرمندانه گفته شد، آسوده شده بودم و دلم آرام گرفت با آقاي "روئين‌تن " تماس گرفتم، گفتم خيلي فيلم عالي بود. دست مريزاد.
در ادامه نامه آمده است: حرف‌هاي سال‌هاي تكيد‌گي مادرم، تنهايي ما و يتيمي ما بود، من دستتان را مي‌بوسم ولي يك گله از شما دارم حالا كه فيلم شما مثل زندگي من بود و من هم بازيگرم نقش "اميرعلي " را بايد مي‌داديد من بازي مي‌كردم كه ايشان بزرگواري كردند و براي فيلم "زم‌هرير " از من دعوت كردند و من رفتم در فيلم ارزشمند و فاخر "زم‌هرير " بازي كردم. فيلمي كه باز هم حرف دل خانواده‌هاي داغ‌دار شهدا است.
در پايان نامه آمده است: فيلم "زم هرير " فيلم ارزشمندي كه حرف‌هاي ناگفته ساليان از دست رفته ما و پدرانمان را بيان مي‌كند، حرف شهيد است و تصوير شهد شيرين شهادت، حرف ايثار است و يقين.
شما در زندگيتان تا به حال ايثار كرده‌ايد؟ كه بتوانيد تشخيص دهي كه حرف من، حرف "زم‌هرير " چيست؟ كه اظهار مي‌داريد اين فيلم "زم‌هرير " توهين به خانواده‌هاي شهداست؟ آخر كلام اين حق نيست، حق با شهداست. حق با شهداي "زم‌هرير " است.
در خلاصه داستان "زم‌هرير " ساخته علي روئين‌تن آمده است: "آسيدعلي " فرمانده بزرگ جنگ كه "سيامك فردا " روشنفكر و نويسنده و محقق را در جنگ راهبري و اميري مي‌كرده است به گونه‌اي كه سيامك "مهدي " شده و ارادتش مريد و مرادي بوده است و مانده. در بهترين جاي ذهن او نقش داشته است به گونه‌اي كه "سيامك " يا همان "مهدي فردا " پس از شهادت، به تنها دختر چهار ساله‌اش كه "آتيه " نام دارد و اينك 24 ساله است را وصيت كرده كه هر وقت دچار مشكل شد نزد فرمانده‌اش آسيدعلي برود. دختر كه فيلمساز است و اهل خرد و تحليل به وصيت پدرش عمل نمي‌كند. بي‌آنكه آسيدعلي را بشناسد يا بداند نفي‌اش مي‌كند و معتقد است اعتقاد پدرش به بيست سال پيش برمي‌گردد و امروزي نيست. به اصرار مادر دردمندش كه هجر پدر او را شكسته، به سراغ آسيدعلي مي‌رود. اما نمي‌يابدش. نيافتن و نبودن آسيدعلي دختر را بيشتر متمايل به پيگيري مي‌كند و مي‌گردد و مي‌يابد و وقتي مي‌يابد او شبيه هيچ كدام از تصورات دختر نيست و همان تازگي را دارد كه بيست سال پيش براي پدر داشته است. اما لب‌بسته و دل‌خسته فقط مي‌شنود اما نمي‌گويد و آتيه مي‌خواهد بداند پس "آسيدعلي " اينك بايد بگويد نه بشنود. كه به اصرار دختر مي‌گويد. اما گفتنش را تحملي بايد و شنوايي گوش.
نه گوش سر كه گوش دل كه گوش جان. و جان جلا مي‌يابد به عشق. به آغاز. آغازي عاشقانه از حقيقت. دريافت. مكاشفه.
در اين فيلم بازيگراني چون افسانه بايگان، بيتا بادران، امين تارخ، محسن تنابنده، محمود پاك‌نيت، ابوالفضل پورعرب، وحيد جليلوند، رحمان حقيقي، سيدمحمدهادي ديباجي، داوود رشيدي، رضا رويگري، فرود روئين‌تن، جمشيد شاه‌محمدي، علي صادقي و مهوش صبركن به ايفاي نقش پرداختند.
هيأت انتخاب بيست و هشتمين جشنواره فيلم فجر، فيلم "زم‌هرير " را در هيچ يك از بخش‌هاي جشنواره نپذيرفت.
اما معاونت سينمايي وزارت ارشاد اعلام كرد اين فيلم مي‌تواند به صورت محدود و ويژه براي اهالي رسانه در جشنواره نمايش داده شود.