مصطفي ايزدي
موضوع قيام حضرت سيدالشهدا حسين بن علي (ع) يکي از دامنه دارترين و در عين حال پرتحريف ترين موضوعاتي است که صدها و بلکه هزاران کتاب در طول 14 قرن گذشته توسط انديشمندان پرمايه و محقق يا نويسندگان کم سواد و بي مايه درباره اش نوشته شده است. آيت الله حاج شيخ نعمت الله صالحي نجف آبادي موضوع قيام امام حسين (ع) را حتي فراتر از يک حادثه تاريخي که پرداختن به آن از نگاه تاريخ نگاري امر رايجي شده، مي داند و معتقد است بايد به همان سبک درس هاي عالي اجتهادي (خارج) از طرف علماي طراز اول مورد تحقيق قرار گيرد. صالحي نجف آبادي معتقد است؛ «مساله قيام امام حسين (ع) يکي از پيچيده ترين مسائل تاريخي اسلام است و علت اين پيچيدگي، اختلاف و تعارضاتي است که در مدارک مربوط به اين مساله وجود دارد و به همين جهت در تشخيص حقيقت اين قيام نظرهاي متضادي اظهار شده و از طرفي چون عمل امام حجت است بايد واقعيت نهضت آن حضرت شناخته شود تا مردم بتوانند از آن پيروي کنند بنابراين حرکت امام موضوع يک مساله مهم فقهي و عملي است و تا موضوع حکمي مشخص نشود عمل به آن حکم غيرممکن است. از اين رو پيشنهاد مي شود مساله قيام سبط پيغمبر (ص) در حوزه هاي علميه به همان سبک درس هاي عالي اجتهادي (خارج) از طرف علماي طراز اول مورد تحقيق قرار گيرد و محصول اجتهاد آنان منتشر شود تا به اين وسيله هم به اين آشفتگي که در نوشته هاي نويسندگان و گفته هاي گويندگان وجود دارد خاتمه داده شود و هم مردم از سرگرداني نجات يابند و هم پيروي و بهره برداري از قيام عظيم امام ميسر شود.» با اين ديدگاه صالحي نجف آبادي وارد تحقيق و پژوهش در موضوع قيام امام حسين (ع) شد و پس از هفت سال بررسي و کنکاش جامع و همه جانبه، کتاب ارزشمند «شهيد جاويد» را به جامعه اسلامي و علاقه مندان به حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و پژوهشگران تاريخ اسلام ارائه کرد. گزارش انتشار کتاب شهيد جاويد و بحث ها و جدل هايي که بر سر آن در حوزه هاي علميه در ميان روضه خوان ها، در ميان مردم کوچه و بازار و در ميان انقلابيون سال هاي 49 تا 52 پيش آورد بسيار مفصل و خواندني است اما ارائه آن گزارش- که خود کتاب مفصلي خواهد شد- در اين مقاله ميسر نيست و وسع اندک اين نوشته اجازه چنين کاري را نمي دهد. نکته اول اينکه چه شد آيت الله صالحي به تاليف «شهيد جاويد» دست زد؟ ايشان در پاسخ به اين پرسش و ايجاد انگيزه براي کار تحقيق در موضوع امام حسين (ع) و شهيد جاويد گفته است؛ «مرحوم آيت الله بروجردي در حوزه قم يک روح تحقيق دميد و چون من مجذوب ايشان بودم اين مطلب در روح من اثر زياد گذاشت که در هر مساله يي تحقيق جديد بکن. استاد هر چه گفت، گفت. براي خودش گفت. نظر خودش بود. اين را آقاي بروجردي براي ما کاملاً جا انداخت. لذا اين روحيه در من کاملاً جا گرفت که هر مساله يي را بايد از نو فکر کرده، بعد از فکر فهميد که فلان آقا اين مساله را که گفته، آيا درست گفته يا درست نگفته؟ بالاخره در هر مساله جديد ما بايد فکر کنيم و خودمان فکر کنيم. من درباره همه مسائل، نه منحصراً در قضيه امام حسين (ع) در هر بحثي، فقهي، اصولي، تفسيري، رجالي و تاريخي فرق نمي کند من اين روحيه را اعمال مي کردم. يک روز دعوت شدم براي سخنراني در انجمن مهندسين ايران. قرار بود در جلسه انجمن مهندسين در ايام عاشورا پيرامون نهضت امام حسين (ع) صحبت کنم. طبيعي است در يک چنين جلسه يي تحصيلکرده هاي دانشگاه، روشنفکرها و استادان حضور دارند. بايد مطالبي ارائه شود که مورد قبول واقع شود و تکرار مکررات نباشد. براي اين جلسه خودم تحقيق جديدي کردم. تمام منابع را بايد زير و رو کنم از قديم و جديد، مقايسه کنم و ببينم علماي ما از قديم چه گفته اند و علماي جديد ما چه گفته اند و روايات در اين باب چيست و حق در مساله کدام است. اين تحقيقات بناي شهيد جاويد شد.» (برداشت از خاطرات چاپ نشده.)
موضوع قيام حضرت سيدالشهدا حسين بن علي (ع) يکي از دامنه دارترين و در عين حال پرتحريف ترين موضوعاتي است که صدها و بلکه هزاران کتاب در طول 14 قرن گذشته توسط انديشمندان پرمايه و محقق يا نويسندگان کم سواد و بي مايه درباره اش نوشته شده است. آيت الله حاج شيخ نعمت الله صالحي نجف آبادي موضوع قيام امام حسين (ع) را حتي فراتر از يک حادثه تاريخي که پرداختن به آن از نگاه تاريخ نگاري امر رايجي شده، مي داند و معتقد است بايد به همان سبک درس هاي عالي اجتهادي (خارج) از طرف علماي طراز اول مورد تحقيق قرار گيرد. صالحي نجف آبادي معتقد است؛ «مساله قيام امام حسين (ع) يکي از پيچيده ترين مسائل تاريخي اسلام است و علت اين پيچيدگي، اختلاف و تعارضاتي است که در مدارک مربوط به اين مساله وجود دارد و به همين جهت در تشخيص حقيقت اين قيام نظرهاي متضادي اظهار شده و از طرفي چون عمل امام حجت است بايد واقعيت نهضت آن حضرت شناخته شود تا مردم بتوانند از آن پيروي کنند بنابراين حرکت امام موضوع يک مساله مهم فقهي و عملي است و تا موضوع حکمي مشخص نشود عمل به آن حکم غيرممکن است. از اين رو پيشنهاد مي شود مساله قيام سبط پيغمبر (ص) در حوزه هاي علميه به همان سبک درس هاي عالي اجتهادي (خارج) از طرف علماي طراز اول مورد تحقيق قرار گيرد و محصول اجتهاد آنان منتشر شود تا به اين وسيله هم به اين آشفتگي که در نوشته هاي نويسندگان و گفته هاي گويندگان وجود دارد خاتمه داده شود و هم مردم از سرگرداني نجات يابند و هم پيروي و بهره برداري از قيام عظيم امام ميسر شود.» با اين ديدگاه صالحي نجف آبادي وارد تحقيق و پژوهش در موضوع قيام امام حسين (ع) شد و پس از هفت سال بررسي و کنکاش جامع و همه جانبه، کتاب ارزشمند «شهيد جاويد» را به جامعه اسلامي و علاقه مندان به حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و پژوهشگران تاريخ اسلام ارائه کرد. گزارش انتشار کتاب شهيد جاويد و بحث ها و جدل هايي که بر سر آن در حوزه هاي علميه در ميان روضه خوان ها، در ميان مردم کوچه و بازار و در ميان انقلابيون سال هاي 49 تا 52 پيش آورد بسيار مفصل و خواندني است اما ارائه آن گزارش- که خود کتاب مفصلي خواهد شد- در اين مقاله ميسر نيست و وسع اندک اين نوشته اجازه چنين کاري را نمي دهد. نکته اول اينکه چه شد آيت الله صالحي به تاليف «شهيد جاويد» دست زد؟ ايشان در پاسخ به اين پرسش و ايجاد انگيزه براي کار تحقيق در موضوع امام حسين (ع) و شهيد جاويد گفته است؛ «مرحوم آيت الله بروجردي در حوزه قم يک روح تحقيق دميد و چون من مجذوب ايشان بودم اين مطلب در روح من اثر زياد گذاشت که در هر مساله يي تحقيق جديد بکن. استاد هر چه گفت، گفت. براي خودش گفت. نظر خودش بود. اين را آقاي بروجردي براي ما کاملاً جا انداخت. لذا اين روحيه در من کاملاً جا گرفت که هر مساله يي را بايد از نو فکر کرده، بعد از فکر فهميد که فلان آقا اين مساله را که گفته، آيا درست گفته يا درست نگفته؟ بالاخره در هر مساله جديد ما بايد فکر کنيم و خودمان فکر کنيم. من درباره همه مسائل، نه منحصراً در قضيه امام حسين (ع) در هر بحثي، فقهي، اصولي، تفسيري، رجالي و تاريخي فرق نمي کند من اين روحيه را اعمال مي کردم. يک روز دعوت شدم براي سخنراني در انجمن مهندسين ايران. قرار بود در جلسه انجمن مهندسين در ايام عاشورا پيرامون نهضت امام حسين (ع) صحبت کنم. طبيعي است در يک چنين جلسه يي تحصيلکرده هاي دانشگاه، روشنفکرها و استادان حضور دارند. بايد مطالبي ارائه شود که مورد قبول واقع شود و تکرار مکررات نباشد. براي اين جلسه خودم تحقيق جديدي کردم. تمام منابع را بايد زير و رو کنم از قديم و جديد، مقايسه کنم و ببينم علماي ما از قديم چه گفته اند و علماي جديد ما چه گفته اند و روايات در اين باب چيست و حق در مساله کدام است. اين تحقيقات بناي شهيد جاويد شد.» (برداشت از خاطرات چاپ نشده.)