نوشابه‌های رژیمی در سال 1982به بازار جهانی معرفی شدند. به طور معمول در این نوشیدنی‌ها به جای شکر از آسپارتام استفاده می‌شود.
آسپارتام یک شیرین‌کننده غیرساکاریدی است که امروزه با نام‌های تجاری مختلف در بیش از 6000محصول مختلف در کشور استفاده می‌شود.
آسپارتام در سال 1965توسط جیمز شلاتر و به صورت کاملا اتفاقی در طی تحقیقاتی برای ابداع داروی ضد زخم معده کشف شد!
بی ‌خطر بودن آسپارتام در سال 1974توسط اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید شد و از آن زمان مصرف آن در کشورهای مختلف رو به فزونی نهاد.
میزان حداکثری تایید شده برای مصرف روزانه آسپارتام عددی بسیار بالاتر از میزان آسپارتام موجود در نوشابه‌های رژیمی است.
گرچه از نظر محتوای قندی، نوشابه‌های رژیمی گزینه مناسبی به شمار می‌روند اما مصرف آنها به مقدار زیاد توصیه نمی‌شود.

وجود اسیدفسفریک و گازکربنیک در این نوشابه‌ها، همانند نوشابه‌های معمولی مانع از جذب عناصر حیاتی مانند کلسیم، پتاسیم، روی، منیزیم و آهن می‌گردد.
همچنین شرایط نگهداری نوشابه‌های رژیمی (در داخل یخچال) در حفظ سلامت آنها بسیار مهم است.
ضمن آنکه به دلیل تبدیل آسپارتام در بدن به فنیل آلانین، بیماران مبتلا به فنیل کتونوری (یک بیماری ارثی نادر که مانع از متابولیسم فنیل‌آلانین می‌شود) باید از خوردن محصولات حاوی آسپارتام اجتناب کنند.
__________________