آمدن و رفتن

بسی می آیند و می روند
و این خاک باز تشنه آمدنی است
گاه که نفس ها در سینه حبس می شود
گاه که این دل همسان قفس می شود
کاش آن گونه که خرامان می آمدی
این گونه شتابان نمی رفتی
قرن ها بود به انتظارت نخوابیده بودم
قرن هاست که در انتظارت نخواهم خوابید
کاش که هرگز نیامده بودی
کاش که هرگز نمی رفتی

سلام استاد باز هم از این شعرای سخت سخت نوشتی
منتظر کی هستی کی اومده کی رفته

سلام جناب بئول
این آمدن و رفتن ، وجودی است که ذی جود است و در عین حال ممکن الوجود و وجودش بسته به ذات واجب الوجود و این ما هستیم که به ناز و کرشمه می آییم و به فغان و آه و بدرقه ی تلخ می رویم و ای کاش نمی آمدیم که این گونه نمی رفتیم [You must be registered and logged in to see this image.]

منونم استاد
لطف فرمودی

خواهش می کنم جناب بئول