نگاهي ديگر به جنگ جهاني سوم
آيا
مي دانيد در طول جنگ تحميلي چه کشورهايي و چه نوع کمکهايي
به رژيم جنايتکار بعثي کردند؟
اگر مايل بوديد تا مطلع شويد که
کشورهاي: آمريکا، انگليس، ايتاليا، فرانسه،
چين، آلمان و ... چه کمکهايي را به دولت صدام کردند،
به شما عزيزان توصيه مي کنيم اين مقاله را تا انتها به دقت مطالعه بفرماييد.
نبرد ميان
مصلحت و حقيقت را در صورتهاي گوناگون مي توان يافت. نمونه اي از اين دو را بايد در بيان حقيقت جنگ ديد. درحالي که
علاوه بر مصلحت، بايد به تشنج زدايي نيز نگاهي داشت. از سويي بايد اين قطعه از
حقيقت جنگ را بيان کرد که چه کشورهايي رژيم بعثي عراق را عليه ايران مسلح کردند و از
سويي ديگر بايد نگاهي هم به روايط فعلي با اين کشورها داشت.گاه بايد اين حقيقت
را گفت و هم مصلحت را ديد. به نظر مي رسد جمع ميان اين دو، زماني است که شمه اي از
حقيقت را بيانکرده باشيم. نگارنده اعتراف دارد آنچه در پي مي آيد، حقيقت را در
کنار مصلحت نشانده، بي آنکه يکي را قرباني ديگر سازد. اين نوشته ليست برخي
کشورهايي است که در جنگ تحميلي با هدف سرنگوني ايران اسلامي يا حداقل دريافت سود
کلان مادي به حمايت هاي مختلف ار زژيم صدام پرداختند. مطالبي که از زبان دشمنان اين
انقلاب بيان شده يادآور کلام حضرت روح الله است که: «ما در جنگ مظلوميتان را به تمام
جهانيان نشان
داديم.»
آمريکا: اگر چه
حمايتهاي دولت
آمريکا ار رژيم صدام، صورتهاي گوناگون، داشت و
حتي به درگيري مستقيم با دولت ايران رسيد؛ اما تنها به ذکر يک سند بسنده مي شود.
راديو آمريکا در تاريخ 22 مرداد 1369 به نقل از روزنامه نيويورک تايمز نوشت: «هزينه
احتمالي همراهي دولت هاي بوش و ريگان با پرزيدنت (صدام) حسين به ويژه بسيار هنگفت
مي نمايد. صرف نظر از احتمال بروز يک جنگ نفت، واکنش نيم بند آمريکا در برابر اقدام
عراق به استفاده از گازخردل و گازهاي فلج کننده اعصاب عليه ايران که نخست در سال
1984 گزارش شد و بمباران شهرهاي ايران با موشک هاي بالستيک ميان برد، به گسترش اين گونه جنگ
افزارها منجر شده و آمريکا را به يکي از دشوارترين و مبرم ترين مسائل در
زمينه امنيت ملي روبرو کرده است». ريچارد آرميتاژ يکي از مقامات ارشد وزارت دفاع آمريکا
در دوره زمامداري پرزيدنت ريگان مي گويد: «اشتباه ما اين بود که در زمان اقدام
عراق به استفاده از گازهاي سمي و موشک هاي ميانبرد براي يک اقدام بين المللي عليه آن
پافشاري نکرديم». وي و برخي از مقامات آمريکا مي گويند: «از آن جهت به
پافشاري براي مجازات عراق اقدام نشدکه آمريکا اميدوار بود نفوذش را در عراق گسترش
دهد و بر توانايي آن کشور براي پيگيري جنگ با ايران بيافزايد».
به نوشته اين روزنامه دولت آمريکا چنين
استدلال مي رد
که روابطش با بغداد بسود آمريکا است؛ زيرا بيم
آن مي رفت که ايران عراق را تار و مار کند ... اما به نوشته روزنامه نيويورک
تايمز منتقدين مي گويند که اين سياست به عراق اين احساس را داد که هيچ کار ناشايستي
مجازاتي نخواهد داشت و صدام را تشويق کرد که بر وحشي اش بيفزايد.
انگليس: دولتي که
سالها بعد از پايان جنگ ايران و عراق به بهانه دست يافتن دولت صدام به سلاح هاي کشتار جمعي، رژيم بعثي را ساقط کرد.
اين کشور يکي از حاميان جدي عراق در زمان جنگ با ايران اسلامي بود. کانال سوم
تلويزيون انگليس در آذر ماه 1369 گفت: «دولت انگليس چند هفته بعد از کاربرد سلاح
شيميايي از سوي دولت عراق در حلبچه با اعزام يک وزير کابينه به بغداد اعتبارات
بازرگاني داده شده به دولت عراق را به دو برابر افزايش داد.»
فرانسه: اگر چه اين دولت با ژست صلح طلبي، در ساقط کردن حکومت
عراق دخالت نکرد؛ ولي در زمان جنگ دومين شريک تجاري، نظامي عراق پس از دولت شوروي بود.
خبرنگار صداي آمريکا در گفت و گويي که با رئيس سابق اطلاعاتي و جاسوسي فرانسه
انجام داد و در تاريخ 15 مرداد 1369 پخش شد، گفت: «جت هاي جنگنده ميراژ و موشکهاي
اگزوسه و هلي کپتر هاي تهاجمي و وسايل رادار از جمله تجهيزات نظامي است که طي
شانزدهسال گذشته ازطرف فرانسه در اختيار عراق قرار گرفته است. در حقيقت بعد از اتحاد
جماهير شوروي، فرانسه دومين صادر کننده سلاح هاي نظامي خاورميانه به حساب مي آيد.
ميزان فروش اسلحه به عراق به علت حمايت فرانسه از عراق طي جنگ ايران و عراق شدت يافت
که اکنون با آشکار شدن اهداف تجاوز کارانه صدام حسين در کويت و خليج فارس،
منتقدين دولت فرانسه را به خاطر اين کوتاهي نيز مورد انتقاد قرار داده بوده اند.
پيرماريون که تا سال 82 سرپرستي سازمان اطلاعاتي و جاسوسي فرانسه را عهده دار بود در
روزنامه فيگارو چنين اظهار نظر کرده است که فرانسه مي بايستي آگاهانه تر از اينها
عمل مي کرد. پيرماريون مي گويد حيرت آور اينکه فرانسه حتي بعد از پايان جنگ ايران
و عراق تقويت نيروهاي نظامي عراق ادامه داده و به خاطر منافع مالي، خطرات عظيم
استراتژيکي را ناديده گرفته است. پيرماريون مي نويسد در سال جاري شرکت توليد
الکتريکي تامسون که وابسته به دولت فرانسه است حدود صد و شصت ميليون دلار وسائل
الکتريکي براي تعمير رادارهاي هواپيماهاي ساخت شوروي عراق به بغداد فروخته
است.»
چين: اين کشور نيز
يکي از حاميان دولت عراق بود؛ بطوري که روزنامه «اخبار مسکو» چاپ مسکو در دي ماه سال
1369 نوشت: «پکن 150 دستگاه تانک «تي 59» و «تي 69» و همچنين 80 فروند هواپيماي شکاري
«يو-7» در اختيار بغداد قرار
داد.
آلمان: دولت آلمان
بيشترين نقش را
در توليد بمب هاي شيميايي دولت بعثي داشت.
جنايتي که هنوز نيز قربانياني را از ميان ايرانيان مي گيرد. قربانياني که گاه سن آنها
کمتر از 10 سال است و اين سوغات شوم غرب را از بدن مجروح پدران خويش به يادگار
گرفته اندو مجله «اشپيگل» چاپ آلمان در مهرماه سال 1369 نوشت: «شرکتهاي تسليحاتي
آلماني متعلق به گروه «ام.بي.بي» بيش از آنچه تصور مي رفت در تقويت قدرت نظامي عراق
دست داشته اند. بطور مثال يک سلاح ساخته شده توسط «ام.بي.بي» که موج انفجاري آن مشابه
انفجار يک بمب کوچک اتمي است. از طريق مصر به عراق فروخته شده است. «ام.بي.بي»
همچنين از طيق شرکت فرانسوي «اويروميسايل» حدود 10 هزار قبضه موشک ضد تانک سيستم ميلان
وهات و نيز 1050 موشک ضد هوايي رولاند به عراق فروخته است.»
ايتاليا: دولت نيز در اين جنگ شرکت داشت. روزنامه «کوريره
دلاسرا» چاپ ايتاليا در 18 تير 1369 نوشت: « ... ايتاليا طي دوران جنگ عراق عليه ايران انواع
سلاح هاي نظامي و بخشي از تکنولوژي هسته اي و ابزار مورد نياز سلاح هاي شيميايي
را در اختيار بغداد قرار داده بود. ايتاليا همچنين تکنولوژي موشکي را نيز در
اختيار عراق گذاشته بود.»
اردن: دولت يکي از
مهم ترين بنادر خويش را در اختيار عراق قرار داد تا اين کشور بتواند راحت تر
تجهيزات نظامي خويش را وارد سازد. شبکه تلويزيوني «اي.بي.سي» آمريکا در تاريخ 20
شهريور 1369 نوشت: « اين بندر به صورت محل ارتباط اضطراري عراق در تمامي دوران جنگ با
ايران در آمده بود و اولين دليل آن اين بود که اين بندر خارج از برد نيروي هوايي
ايران قرار داشت.»
عربستان: اين دولت از
تمامي امکانات خود براي کمک به عراق بهره برد. شاهزاده «بندرين سلطان» سفير
عربستان سعودي در آمريکا در تاريخ 24 مرداد 1369 در يک مصاحبه مطبوعاتي گفت: «رژيم آل سعود در
سالهاي پاياني جنگ عراق علبه
ايران نقش واسطه را بين واشنگتن و بغداد بازي
مي کرد و اطلاعات نظامي ارزشمندي از تحرکات ايران در جبهه هاي جنگ را از منابع
اطلاعاتي آمريکا به رژيم بغداد منتقل مي کرده است ... در اين زمان (سالهاي آخر جنگ) عراقي
ها بيش از همه چيز خواستار کمک ارتش آمريکا به عراق در زمينه اطلاعات و طرح
ها و توصيه هاي نظامي در مقابله با ايران بودند و عربستان تمام اين امکانات و حتي
بيش از آن را برايشان فراهم آورد.» خدمات عربستانبه دولت عراق به حدي بود که
«خالدبن سلطان بن عبدالعزيز» وزير دفاع و فرمانده نيروي هوايي عربستان در شهريور 1369
گفت: «عراق که امروز قصد تجاوز به عربستان را دارد شايد فراموش کرده است که در
زمان جنگ حتي نوشابه سربازان آنها را تامين مي کرديم.»
کويت: اين کشور خود قرباني کشوري شد که زماني
براي توانمند شدن
آن تلاش مي کرد. قدرتي که تنها دوسال پس از
پايان جنگ با ايران، عليه اين دولت بکار گرفته شد، حاصل اين گونه حمايت ها بود. راديو
آمريکا به نقل از روزنامه «نيويورک تايمز» در تاريخ 19 مرداد 1369 گفت: «کويت در
دوره جنگ 8 سالهدر خليج فارس معادل 10 تا 15 ميليارد دلار به عراق کمک مالي داد و
علاوه بر حمايت از عراق در جنگ، از سال 1986 به بعد با اشباع عمومي بازارهاي نفتي جهان، از
افزايش بهاي نفت بيش از 15 تا 17 دلار بابت هر بشکه جلوگيري کرد و به اين ترتيب
درآمدهاي نفتي ايران را تقليل بخشيد.»
به اين ليست طولاني امارات متحده عربي، شوروي،
ترکيه، سوئيس،
آرژانتين، شيلي، اتريش، برزيل، بلژيک، ژاپن را
نيز بايد اضافه کرد. راديو آمريکا به نقل از روزنامه «واشنگتن پست» در تاريخ 26
شهريور 1369 گفت: «به نظر مي رسد که هر کسي مي خواست از سفره عراق چيزي ببرد. شوروي،
فرانسه، چين و شيلي بخش اعظم تسليحات عراق را فراهم کردند. آلمان غربي، فرانسه،
بريتانيا، آمريکا، بلژيک، اتريش، سوئيس و برزيل ماشين آلات و مواد لازم را در اختيار
عراق قرار دادند.
اين حمايت هاي بين المللي با عث شد که دولت عراق در برخي از شاخه
هاي نظامي حتي از دولت آمريکا نيز پيشرفته تر شود! راديو آمريکا در هفتم آبان
سال 69 به نقل از يکي از کارشناسان خود گفت: «حتي در مقايسه با تاسيسات آمريکا،
تاسيسات عراق بسيار پيشرفته
هستند.»
آمريکا و انگليس و ساير کشورهاي هم پيمان
آنان، هم اکنون در باتلاقي
گرفتار شده اند که زماني با اميد از بين بردن
نظام جمهوري اسلامي ايران آن را تهيه کرده بودند.
«و سيعلم الذين ظلموا اي منقلب ينقلبون»