در عالم عرفان و نیز در مباحث اخلاقی ، پیوسته علما و فقها از بحثی به نام حجاب اکبر سخن به میان می آورند که این حقیر استنباط شخصی ام ، اتکاء به علم و دانسته هایی است که بشر تصور می کند با دانستن و احاطه ی بر آنها به همه ی معلومات مطلوب از مابین همه ی مجهولات ، به ذروه ی آفاق انسانی و بلکه ماورایی نایل شده و با این خیال ، طلب رحجان بر همگان می کند و علم و دانسته اش برای او حجاب و حائلی می شود تا نتواند حقایق هستی را آن گونه که هست بشناسد و به همی دلیل در یک جهل خطرناک می مانَد و مخیله و تعقلش از رشد و فهم و کمال باز می ایستد ، ولو آنکه به زعم خودش و شاید عده ای از اطرافیانش انسانی است عالِم.حال اگر عزیزان ایران فرومی در این باره نظر خاص و یا اطلاعات واسع و بهتری از حقیر دارند ، بنده و دیگران را دراین باره راهنمایی کنند.مهم آن است که بدانیم این بلیه چگونه و چرا پیدا می شود و راه علاجش چیست ؟ [You must be registered and logged in to see this image.]
