چه زیباست

اگر من ترک ارباب وفا کردم پشیمانم
اگر اینگونه بـا ساقی جفـا کردم پشیمانم

من از عمـری کـه بـا زاهــد فنــا کردم
من از جوری که در راه خدا کردم پشیمانم

من امشب گوشه میخانـه می مـانم
کــــــه داد از سـاغـــر و پیـمانــه بستــانـم

بــه هـر جـا پـا گـذارم کینـــه هـا بینم
هــــــزاران چهـــــره در آئینــــه هـــا بینـــم


چه جایی خوش تر از میخانه بگـزینم
مــن اینجــــــا مـــست و حیـــــــــرانــــــــم


من امشب گوشه میخانـه می مـانم
کــــــه داد از سـاغـــر و پیـمانــه بستــانـم

در اینجـــا هـر کـه در دل بـــاوری دارد
در اینجــا هــر غمــــی خنیــــاگــــری دارد



کـه در میخانه حتی دشمنت بـا خود
بجــای دشنـــه دستــش ساغـــــری دارد

من امشب گوشه میخانـه می مـانم
کــــــه داد از سـاغـــر و پیـمانــه بستــانـم


در اینجا جز به کوی یار راهی نیست
در اینجـا جــز مهیـن دلدار شاهـی نیست


در اینجا پادشاه عـاشقان ساقیست
که او هم گاه گاهی هست گاهی نیست


در اینجا خون مردم خفته در خون نیست
در اینجـــا چهــره آزادگــــــی گـــم نیست

در اینجا تخت شاهی دوش مردم نیست


به نام عشق میخوانم

من امشب گوشه میخانه می مانم