چاپ نخستين دفتر اطلاعات تلفن شهري مركب از اسامي و نشاني و شماره هاي تلفن مشتركين بر حسب حرف اول نام آنان كه يك نوع كتاب رفرنس (منبع) بشمار مي رود 26 فوريه 1878 در شهر «نيو هيون» آمريكا به پايان رسيد و توزيع آن آغاز شد و اينك تقريبا همه شهرهاي جهان داراي چنين دفترچه هايي هستند، جز تهران چندين ميليوني، و كتابخانه هاي عمومي نسخه هايي از اين دفتر ها را در قسمت كتب راهنماي دپارتمان رفرنس خود نگهداري مي كنند تا مورد استفاده مراجعين قرار گيرد. بايد دانست كه شهر 10 ــ 12 ميليون نفري تهران از آغاز دهه 1960 (4 دهه پيش) فاقد دفترچه اطلاعات (راهنما) تلفن است. قبلا تهران داراي چنين دفتري بود كه وسيعا مورد استفاده خبرنگاران قرار مي گرفت. كاركنان مراكز 118 نمي توانند جانشين دفاتر چاپي اطلاعات تلفن شوند زيرا كه تنها يك پاسخ سريع مي دهند، ولي براي جست و جوگر، مقايسه شماره ها، آدرسها و اسامي مشابه و ... مورد نظر است. در شهر بزرگي چون تهران، دفاتر راهنماي تلفن مي تواند منطقه اي باشد و جست و جوگر همه را در اختيار داشته باشد. تغيير پي در پي شماره تلفن ها كه در همه جا مرسوم است نمي تواند يك عذر موجه باشد و به همچنين هزينه چاپ؛ زيرا در كشورهاي ديگر، تغييرات پيش شماره هر ماه به پيوست قبوض اشتراك ارسال مي شود كه مي توان آنها را به دفترچه الصاق كرد و درآمد دفترچه ها از آگهي ها (يلو پيج) به مراتب بيش از هزينه چاپ و توزيع آنهاست.
