حقوق مؤلف یکی از مسایل بحث برانگیز حوزه ی چاپ و نشر در کشور ما ایران است. ناشران ایرانی کپی رایت یا همان حقوق مؤلف را هیچگاه به عنوان یکی از بدنه های اصل و اساسی نظام نشر به رسمیت نشناخته اند. از همین رو بدون اجازه مؤلف دست به ترجمه و نشر آثار می زنند که گاه صاحب اثر از آن بی اطلاع است.
در حوزه ی چاپ و نشر، رابطه ناشر با مؤلف یکی از ارکان اساسی نظام نشر است. اما طی چندین دهه سابقه چاپ و نشر حرفه ای کتاب در ایران، این مقوله از سوی ناشران و مسئولان دولتی هیچگاه جدی و اساسی تلقی نشده است. به همین دلیل ساختاری که در این حوزه حضور پر رنگی دارد، ساختاری شکننده و غیر اصولی است. زیرا هیچ گاه کپی رایت یا حقوق مؤلف در ایران به عنوان یکی از مهمترین رکن های نظام نشر معرفی نشده است. از همین رو هریک از ناشران به صلاح دید خود در صدد اند تا قراردادی را با مؤلف و محقق منعقد کنند که بیشترین سود سرمایه را برای آن ها به همراه دارد. حال آن که ساده ترین کار تنظیم فرم قرار داد واحد از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اجرای آن از سوی تمامی بخش های نشر دولتی و خصوصی است. آیا به راستی مؤلف می داند که کتابی را که در دو هزار نسخه قرارداد بسته است به همین تیراژ منتشر می شود یا بیشتر؟ چرا حقوق ابتدایی مؤلف چند ماه پس از چاپ و آن هم در چندین قسط پرداخت می شود؟ آیا ناشر موظف نیست که چاپ دوم هر کتاب را با اجازه ی صاحب اثر منتشر کند؟... رادیو اینترنتی ایران صدا
[You must be registered and logged in to see this link.]