سادگی کلام با سلامت رفتار عمران صلاحی ارتباط نزدیکی دارد. عمران ساده زیست ساده شعر گفت و ساده رفت. سادگی بارزترین ویژگی عمران بود، او با جان خویش جمالِ حیات را عمیق می کاوید و زبانِ کمال، روان و ساده بیان می کرد.
عمران صلاحی در سال 1325 در گمرک امیریه تهران به دنیا آمد. عمویش مراد نام او را از سوره آل عمران انتخاب کرد. آذری ها به او عیمران می گفتند و فارس ها عمران با ضمه و بعضی عمران با کسره.
احمد شاملو به طنز می گفت: نامش عمران است ولی موجب ویرانی است. عمران شاعری را از دوران نوجوانی آغاز کرد و از همان ابتدا همکاری اش را با مطبوعات آغاز کرد.
شعر ساده عمران صلاحی برگرفته از نگاهِ نافذ و عمیق او به عالم و آدم است. او ساده می زیست اما جهان را عمیق می نگریست و در این نگرش جهان را آن گونه که خود میخواست گاه کشف می کرد و گاه خلق می کرد. جهان او در عین سادگی با کلام طنزآمیز بود. طنز و سادگی دو ویژگی عمده شعرهای صلاحی است. در طنزهای او انسان با جان در می آمیزد و ابعاد گونه گون هستی را به بازی می گیرد.
در شعرهای او دو معنا وجود دارد معنای اول در همان ابتدای خوانش متن به دست می آید و معنای دوم پس از دو بار و سه بار خواندن متن به دست می آید.
این چند معنایی شعرهای طنز آمیز او ناشی از نگاه دقیق و لایه لایه دار بودن صلاحی به هستی پیرامونی است.از صلاحی چندین مجموعه شعر با نام های گریه در آب، قطاری در مه، ایستگاه بین راه، ناگاه یک نگاه و ... بجا مانده است.
عمران صلاحی یازده مهر 1385 در گذشت.
برای شنیدن صوت مورد نظر به سایت رادیو اینترنتی ایران صدا به این آدرس مراجعه نمایید.http://www.iranseda.ir/FullItem/?g=510562
عمران صلاحی در سال 1325 در گمرک امیریه تهران به دنیا آمد. عمویش مراد نام او را از سوره آل عمران انتخاب کرد. آذری ها به او عیمران می گفتند و فارس ها عمران با ضمه و بعضی عمران با کسره.
احمد شاملو به طنز می گفت: نامش عمران است ولی موجب ویرانی است. عمران شاعری را از دوران نوجوانی آغاز کرد و از همان ابتدا همکاری اش را با مطبوعات آغاز کرد.
شعر ساده عمران صلاحی برگرفته از نگاهِ نافذ و عمیق او به عالم و آدم است. او ساده می زیست اما جهان را عمیق می نگریست و در این نگرش جهان را آن گونه که خود میخواست گاه کشف می کرد و گاه خلق می کرد. جهان او در عین سادگی با کلام طنزآمیز بود. طنز و سادگی دو ویژگی عمده شعرهای صلاحی است. در طنزهای او انسان با جان در می آمیزد و ابعاد گونه گون هستی را به بازی می گیرد.
در شعرهای او دو معنا وجود دارد معنای اول در همان ابتدای خوانش متن به دست می آید و معنای دوم پس از دو بار و سه بار خواندن متن به دست می آید.
این چند معنایی شعرهای طنز آمیز او ناشی از نگاه دقیق و لایه لایه دار بودن صلاحی به هستی پیرامونی است.از صلاحی چندین مجموعه شعر با نام های گریه در آب، قطاری در مه، ایستگاه بین راه، ناگاه یک نگاه و ... بجا مانده است.
عمران صلاحی یازده مهر 1385 در گذشت.
برای شنیدن صوت مورد نظر به سایت رادیو اینترنتی ایران صدا به این آدرس مراجعه نمایید.http://www.iranseda.ir/FullItem/?g=510562