[You must be registered and logged in to see this image.]
بازي كودكان امروزي متفاوت با گذشته شده است. ديگر خبري از دويدن‌ها نيست ؛ بلكه اين بازي‌هاي كامپيوتري هستند كه با استفاده از تصاوير جذاب، پرتحرك و زنده و صداهاي مهيج، دنيايي از هيجان را به كودكان پرجنب و جوش ارزاني مي‌كند.
اين جذبه و كشش ، كودك را به عالمي از تخيلات مي‌برد كه در آن خود را قهرمان اصلي ماجرا مي‌پندارند.
اين بازي ها ، با ترفند هاي مختلف ، چنان تاثيري بر فكر و اعصاب كودك مي‌گذارند كه او خود را جزيي از اين مجموعه ماشيني مي‌پندارد ؛ اما اين بازي‌ها چندان هم بي‌خطر نيستند.
آسيب‌هاي جسماني
در هنگام بازي چشم به دليل خيره شدن مداوم به صفحه نمايش رايانه و كم شدن پلك زدن بشدت تحت فشار نور قرار مي‌گيرد و دچار عوارض مختلفي مي‌شود. نوجوانان چنان غرق بازي مي‌شوند كه توجه نمي‌كنند تا چه حد از لحاظ بينايي و ذهني برخود فشار مي‌آورند.
مهم‌ترين علائم بينايي، ناشي از بازي كامپيوتري به مدت طولاني خستگي چشم، خشكي چشم، سوزش، اشك ريزش و تاري ديد است. علت اين است كه وظيفه اصلي اشك چشم، مرطوب نگه داشتن و شستشوي مداوم سطح كره چشم و رساندن اكسيژن و مواد غذايي به قرنيه است.
يكي از مهم‌ترين دلايل خشكي و سوزش چشم هنگام كار با كامپيوتر، كاهش ميزان پلك زدن است. اين مساله همراه خيره شدن به صفحه مانيتور و تمركز روي موضوع كار سبب مي‌شود تا پلك‌ها مدت بيشتري باز بمانند و در نتيجه اشك روي سطح چشم سريع‌تر تبخير مي‌شود.
از سوي ديگر به دليل اين كه كودك در يك وضعيت ثابت تا ساعت‌ها مي‌نشيند، ستون فقرات و استخوان‌بندي او دچار مشكل مي‌شود. همچنين احساس سوزش و سفت شدن گردن، كتف‌ها و مچ دست از ديگر عوارض كار نسبتا ثابت و طولاني‌مدت با رايانه است.
ايجاد تهوع و سرگيجه خصوصا در كودكان و نوجواناني كه زمينه صرع دارند، از ديگر عوارض بازي‌هاي رايانه‌اي است.
متخصصان اعصاب معتقدند، بازي‌هاي پرهيجان رايانه‌اي كه در طي آن صفحه نمايشگر رايانه، پي‌درپي از فلاش‌ها و شعاع‌هاي خيره‌كننده نوري پوشيده مي‌شود، در نوجوانان كه از نظر عصبي ضعيف‌اند و براي ابتلا به صرع آمادگي دارند، هيجانات شديد عصبي پديد مي‌آورد، ضمن اين كه در حدود يك درصد از كودكان غير مبتلا به بيماري صرع، به نور حساسيت دارند، اين حساسيت و تحمل تغيير مداوم شدت و ضعف نور در بازي‌هاي رايانه‌اي براي اين گروه نيز مشكل ايجاد مي‌كند.
آسيب‌هاي رواني
كودكاني كه به طور مداوم با اين بازي‌ها درگيرند، درونگرا مي‌شوند. در جامعه، منزوي و در برقراري ارتباط اجتماعي با ديگران ناتوان مي‌شوند. روحيه انزواطلبي باعث مي‌شود كه كودك از گروه همسالان جدا شود كه اين خود سرآغازي براي بروز ناهنجاري‌هاي ديگر است. وقت‌گذاري و ارتباط درست ميان پدر و مادر و فرزندان هر اندازه بيشتر باشد، زمينه چنين بازي‌هايي كمتر فراهم مي‌شود.
افت تحصيلي
به دليل جاذبه مسحوركننده‌اي كه اين بازي‌ها دارد، بچه‌ها وقت و انرژي زيادي را صرف بازي با آن ميكنند، حتي بعضي از كودكان صبح، زودتر از وقت معمول بيدار مي‌شوند تا قبل از مدرسه، كمي بازي كنند و وقت‌هاي تلف شده را هم بدين صورت جبران ميكنند. عدم كنترل والدين بر اين موضوع موجب مي‌شود كه كودكان از لحاظ تحصيلي افت پيدا كنند.
بازي كودكان امروزي متفاوت با گذشته شده است. ديگر خبري از دويدن‌ها نيست ؛ بلكه اين بازي‌هاي كامپيوتري هستند كه با استفاده از تصاوير جذاب، پرتحرك و زنده و صداهاي مهيج، دنيايي از هيجان را به كودكان پرجنب و جوش ارزاني مي‌كند.
اين جذبه و كشش ، كودك را به عالمي از تخيلات مي‌برد كه در آن خود را قهرمان اصلي ماجرا مي‌پندارند.
اين بازي ها ، با ترفند هاي مختلف ، چنان تاثيري بر فكر و اعصاب كودك مي‌گذارند كه او خود را جزيي از اين مجموعه ماشيني مي‌پندارد ؛ اما اين بازي‌ها چندان هم بي‌خطر نيستند.
آسيب‌هاي جسماني
در هنگام بازي چشم به دليل خيره شدن مداوم به صفحه نمايش رايانه و كم شدن پلك زدن بشدت تحت فشار نور قرار مي‌گيرد و دچار عوارض مختلفي مي‌شود. نوجوانان چنان غرق بازي مي‌شوند كه توجه نمي‌كنند تا چه حد از لحاظ بينايي و ذهني برخود فشار مي‌آورند.
مهم‌ترين علائم بينايي، ناشي از بازي كامپيوتري به مدت طولاني خستگي چشم، خشكي چشم، سوزش، اشك ريزش و تاري ديد است. علت اين است كه وظيفه اصلي اشك چشم، مرطوب نگه داشتن و شستشوي مداوم سطح كره چشم و رساندن اكسيژن و مواد غذايي به قرنيه است.
يكي از مهم‌ترين دلايل خشكي و سوزش چشم هنگام كار با كامپيوتر، كاهش ميزان پلك زدن است. اين مساله همراه خيره شدن به صفحه مانيتور و تمركز روي موضوع كار سبب مي‌شود تا پلك‌ها مدت بيشتري باز بمانند و در نتيجه اشك روي سطح چشم سريع‌تر تبخير مي‌شود.
از سوي ديگر به دليل اين كه كودك در يك وضعيت ثابت تا ساعت‌ها مي‌نشيند، ستون فقرات و استخوان‌بندي او دچار مشكل مي‌شود. همچنين احساس سوزش و سفت شدن گردن، كتف‌ها و مچ دست از ديگر عوارض كار نسبتا ثابت و طولاني‌مدت با رايانه است.
ايجاد تهوع و سرگيجه خصوصا در كودكان و نوجواناني كه زمينه صرع دارند، از ديگر عوارض بازي‌هاي رايانه‌اي است.
متخصصان اعصاب معتقدند، بازي‌هاي پرهيجان رايانه‌اي كه در طي آن صفحه نمايشگر رايانه، پي‌درپي از فلاش‌ها و شعاع‌هاي خيره‌كننده نوري پوشيده مي‌شود، در نوجوانان كه از نظر عصبي ضعيف‌اند و براي ابتلا به صرع آمادگي دارند، هيجانات شديد عصبي پديد مي‌آورد، ضمن اين كه در حدود يك درصد از كودكان غير مبتلا به بيماري صرع، به نور حساسيت دارند، اين حساسيت و تحمل تغيير مداوم شدت و ضعف نور در بازي‌هاي رايانه‌اي براي اين گروه نيز مشكل ايجاد مي‌كند.
آسيب‌هاي رواني
كودكاني كه به طور مداوم با اين بازي‌ها درگيرند، درونگرا مي‌شوند. در جامعه، منزوي و در برقراري ارتباط اجتماعي با ديگران ناتوان مي‌شوند. روحيه انزواطلبي باعث مي‌شود كه كودك از گروه همسالان جدا شود كه اين خود سرآغازي براي بروز ناهنجاري‌هاي ديگر است. وقت‌گذاري و ارتباط درست ميان پدر و مادر و فرزندان هر اندازه بيشتر باشد، زمينه چنين بازي‌هايي كمتر فراهم مي‌شود.
افت تحصيلي
به دليل جاذبه مسحوركننده‌اي كه اين بازي‌ها دارد، بچه‌ها وقت و انرژي زيادي را صرف بازي با آن ميكنند، حتي بعضي از كودكان صبح، زودتر از وقت معمول بيدار مي‌شوند تا قبل از مدرسه، كمي بازي كنند و وقت‌هاي تلف شده را هم بدين صورت جبران ميكنند. عدم كنترل والدين بر اين موضوع موجب مي‌شود كه كودكان از لحاظ تحصيلي افت پيدا كنند.