يك علت رايج و گاهي مرگبار اسهال در بيمارستان‌هاي آمريكا بسيار شايع‌تر از حدي است كه تصور مي‌شد
و تنها رعايت بهداشت دقيق‌تر و استفاده سنجيده‌تر از آنتيبيوتيكها به رفع اين مشكل كمك خواهد كرد.
به گزارش خبرگزاري رويترز انجمن متخصصان كنترل عفونت و اپيدميولوژي آمريكا(APIC) اعلام كرد 13 نفر از هر 1000 بيمار بيمارستاني در اين كشور با كلستريديوم ديفيسيل دچار عفونت ميشوند.
به گفته اين گروه اين عفونت بيش از 20 بار از تخمين‌هاي سردستي گذشته شايع‌تر است، و تعداد بيماران مبتلا به اين عفونت را به 7000 نفر در روز مي‌رساند.
و دكتر ويليام جارويس متخصص اپيدميولوژي مراقبت‌هاي بهداشتي كه سرپرست اين تحقيق را به عهده داشته است، در اين باره گفت: "جمعيت آمريكا در حال پير شدن و نحيف‌تر شدن هستند، و به اين ترتيب تعداد بيشتري از افراد در معرض عفونت وخيم كلستريديوم ديفيسيل قرار مي‌گيرند كه ممكن است آنها را بكشد."
جارويس در اين باره گفت: "اين باكتري ممكن است طيفي از بيماري‌ها را از يك اسهال ساده تا سوراخ‌شدن روده كه نيازمند جراحي است به وجود آورد ... و ممكن است به شوك و مرگ بينجامد."
12000 عضو APIC كه داده‌ها در مورد بيماران تشخيص‌داده‌شده كلستريديوم ديفيسيل را در يك روز بين ماه مه و آگوست 2008 در 648 بيمارستان جمع‌آوري كردند.
آنها در اين تحقيق 12.5 درصد از تاسيسات پزشكي آمريكا از جمله بيمارستان‌هاي مسئول مراقبت‌هاي حاد، سرطان، قلبي، كودكان و بازتواني را تحت پوشش قرار دادند.
جرويس گفت اين نمونه نشان‌دهنده وجود شمار شگفت‌آوري از افراد مبتلا به اين عفونت است.
او گفت: "ما هنوز سعي مي‌‌كنيم كه بر اين مشكل غلبه كنيم. اين باكتري را مشكل بتوان در محيط كشت رشد داد، معمولا به همين خاطر است كه دكترها نمي‌توانند كه عفونت را در 25 درصد موارد تشخيص بدهند."
و به اين علت كلستريديوم ديفيسيل بيماري قابل‌گزارش دادني نيست، و سوابق معدودي از آن موجود است.
جرويس افزود آنتيبيوتيكها باكتري‌هاي طبيعي را در روده مي‌كشند و به باكتري‌هاي مهاجمي مانند كلستريديوم ديفيسيل امكان رشد مي‌دهند.
و اين باكتري اسپورهايي را توليدمي‌كند كه بوسيله پاك‌كننده‌هاي غيرسفيدكننده و محلول‌هاي ضدعفوني‌كننده الكلي نمي‌توانند كشته شوند.
او افزود: "آنتيبيوتيكها اين باكتري را از بين نمي‌برند و اغلب داروهاي ضدميكروب مورد استفاده براي تميزكردن محيط آنها را نمي‌كشند. تنها محلول‌هاي سفيد كننده آنها را از بين مي‌برند."
و در زماني كه بيماران تشخيص داده ميشوند، يك يا دو روز از عفونت آنها گذشته و اتاق‌هاي‌شان و هر كسي كه با آنها در تماس بوده است، را آلوده كرده‌اند.
اين بررسي در ژورنال كنترل عفونت آمريكا منتشر خواهد شد.
ارقام دولت فدرال آمريكا در آوريل امسال نشان داد كه در فاصله سال‌هاي 2000 تا 2005 افزايش 200 درصدي در شمار بيماران بيمارستاني آلوده شده با كلستريديوم ديفيسيل رخ داده است.
بيشترين آنتيبيوتيك مورد استفاده براي درمان كلستريديوم ديفيسيل، مترونيدازول است، اما اشكال قوي و مقاوم به آنتيبيوتيك اين باكتري بايد با وانكومايسين درمان كرد.
سازمان حفاظت بهداشت انگليس در ماه جولاي اعلام كرد موارد ابتلا به كلستريديوم ديفيسيل در سه ماه اول سال 2008 تا 6 درصد افزايش يافته است.
ساير بررسي‌ها نشان داده است كه ساير انواع عفونت‌هاي بيمارستاني در بسياري از كشورها در حال افزايش بوده‌اند، از جمله اشكال استافيلوكوك طلايي مقاوم به درمان.
و تنها رعايت بهداشت دقيق‌تر و استفاده سنجيده‌تر از آنتيبيوتيكها به رفع اين مشكل كمك خواهد كرد.
به گزارش خبرگزاري رويترز انجمن متخصصان كنترل عفونت و اپيدميولوژي آمريكا(APIC) اعلام كرد 13 نفر از هر 1000 بيمار بيمارستاني در اين كشور با كلستريديوم ديفيسيل دچار عفونت ميشوند.
به گفته اين گروه اين عفونت بيش از 20 بار از تخمين‌هاي سردستي گذشته شايع‌تر است، و تعداد بيماران مبتلا به اين عفونت را به 7000 نفر در روز مي‌رساند.
و دكتر ويليام جارويس متخصص اپيدميولوژي مراقبت‌هاي بهداشتي كه سرپرست اين تحقيق را به عهده داشته است، در اين باره گفت: "جمعيت آمريكا در حال پير شدن و نحيف‌تر شدن هستند، و به اين ترتيب تعداد بيشتري از افراد در معرض عفونت وخيم كلستريديوم ديفيسيل قرار مي‌گيرند كه ممكن است آنها را بكشد."
جارويس در اين باره گفت: "اين باكتري ممكن است طيفي از بيماري‌ها را از يك اسهال ساده تا سوراخ‌شدن روده كه نيازمند جراحي است به وجود آورد ... و ممكن است به شوك و مرگ بينجامد."
12000 عضو APIC كه داده‌ها در مورد بيماران تشخيص‌داده‌شده كلستريديوم ديفيسيل را در يك روز بين ماه مه و آگوست 2008 در 648 بيمارستان جمع‌آوري كردند.
آنها در اين تحقيق 12.5 درصد از تاسيسات پزشكي آمريكا از جمله بيمارستان‌هاي مسئول مراقبت‌هاي حاد، سرطان، قلبي، كودكان و بازتواني را تحت پوشش قرار دادند.
جرويس گفت اين نمونه نشان‌دهنده وجود شمار شگفت‌آوري از افراد مبتلا به اين عفونت است.
او گفت: "ما هنوز سعي مي‌‌كنيم كه بر اين مشكل غلبه كنيم. اين باكتري را مشكل بتوان در محيط كشت رشد داد، معمولا به همين خاطر است كه دكترها نمي‌توانند كه عفونت را در 25 درصد موارد تشخيص بدهند."
و به اين علت كلستريديوم ديفيسيل بيماري قابل‌گزارش دادني نيست، و سوابق معدودي از آن موجود است.
جرويس افزود آنتيبيوتيكها باكتري‌هاي طبيعي را در روده مي‌كشند و به باكتري‌هاي مهاجمي مانند كلستريديوم ديفيسيل امكان رشد مي‌دهند.
و اين باكتري اسپورهايي را توليدمي‌كند كه بوسيله پاك‌كننده‌هاي غيرسفيدكننده و محلول‌هاي ضدعفوني‌كننده الكلي نمي‌توانند كشته شوند.
او افزود: "آنتيبيوتيكها اين باكتري را از بين نمي‌برند و اغلب داروهاي ضدميكروب مورد استفاده براي تميزكردن محيط آنها را نمي‌كشند. تنها محلول‌هاي سفيد كننده آنها را از بين مي‌برند."
و در زماني كه بيماران تشخيص داده ميشوند، يك يا دو روز از عفونت آنها گذشته و اتاق‌هاي‌شان و هر كسي كه با آنها در تماس بوده است، را آلوده كرده‌اند.
اين بررسي در ژورنال كنترل عفونت آمريكا منتشر خواهد شد.
ارقام دولت فدرال آمريكا در آوريل امسال نشان داد كه در فاصله سال‌هاي 2000 تا 2005 افزايش 200 درصدي در شمار بيماران بيمارستاني آلوده شده با كلستريديوم ديفيسيل رخ داده است.
بيشترين آنتيبيوتيك مورد استفاده براي درمان كلستريديوم ديفيسيل، مترونيدازول است، اما اشكال قوي و مقاوم به آنتيبيوتيك اين باكتري بايد با وانكومايسين درمان كرد.
سازمان حفاظت بهداشت انگليس در ماه جولاي اعلام كرد موارد ابتلا به كلستريديوم ديفيسيل در سه ماه اول سال 2008 تا 6 درصد افزايش يافته است.
ساير بررسي‌ها نشان داده است كه ساير انواع عفونت‌هاي بيمارستاني در بسياري از كشورها در حال افزايش بوده‌اند، از جمله اشكال استافيلوكوك طلايي مقاوم به درمان.