در قرآن براى آغاز كار و آغازگران و اولين‏ها حسابى باز شده است، از جمله:
اولين خانه عبادت در كره زمين، كعبه است: «انّ اوّل بيت وُضع للنّاس»(آل‏عمران، 96)
اولين مسجدى كه بر اساس تقوا ساخته شد، مسجد قباست: «لمسجد اُسّس على التّقوى من اوّل يوم»(توبه، 108)
در ميان ياران پيامبر نيز حساب كسانى كه سابقه ايمان يا انفاق و ايثارگرى داشته‏اند، از ديگران جداست. «السابقون السابقون اولئك المقرّبون»(واقعه، 10)، «و السابقون الاولون من المهاجرين و الانصار»(توبه، 100) حساب كسانى كه قبل از فتح مكّه انفاق كردند با كسانى كه بعد از پيروزى اسلام حمايت كردند، جداست. «لايستوى منكم من انفق قبل الفتح و قاتل...»(حديد، 10)
انبيا به مردم مى‏گفتند: «أنا اوّل المسلمين»(انعام، 163)، «أنا اوّل المؤمنين»(اعراف، 143)
همان گونه كه اول بودن در خط انحراف، منفى است. «و لاتكونوا اول كافر به»(بقر، 41.)
بر اساس روايات، اولين مردى كه به پيامبر اسلام، ايمان آورد حضرت على‏عليه السلام و اولين زنى كه به آن حضرت ايمان آورد، حضرت خديجه بود.
در تاريخ مى‏خوانيم كه براى كندن خندق در جنگ احزاب، اولين كلنگ را پيامبراكرم‏صلى الله عليه وآله به زمين زد. چنانكه در روايات به ما سفارش شده كه آغاز هر كارى با نام خدا باشد، و اولين بارى كه ماه‏نو و جديد را در آسمان ديديد، دعا كنيد.