برايم بنويس

برایم بنویس ... هر چه دلت می خواهد بنویس ... تلخ ... فقط بنویس ... یک جوری تلخ بنویس که این بغض ِ لعنتی بشکند ... شاید که من خلاص شوم ...

تو که خوووب می دانی ... من عجییییب این وقتها لال می شوم ... عجییییب واژه هام را گم می کنم ... تو را گم می کنم .. خودم را گم می کنم ... می روم یک گوشه پنهان می شوم تا یکی بیاید صدایم کند ... دستم را بگیرد ... نجات بدهد ...

تو که خوووب می دانی ... من این وقتها عجییییب کوچک می شوم ... بغضم را هی فرو می دهم ... هی فرو می دهم ... تا بالاخره می شود یک گلولهء شور ... تهِ گلوم ... که راه نفسم را می گیرد ... راه ِ نفسم را می گیرد .... تو خوووب می دانی چه می گویم ...

بنویس ... یک جوری تلخ بنویس که این بغضِ لعنتی بشکند ... من خلاص شوم ...

دیدی بی بی جان ؟ ... دیدی رفتی و من نبودم ... دیدی کلاغک بینوای قصه هات اخرش بی خانه ماند توی این سرمای استخوان سوز لعنتی ... ؟ ... چقدددر بهت گفتم دلم برای مر مر دستهات لک زده ... چقدددر گفتم بهت این پیغامگیر لعنتی فقط سه دقیقه صدای مهربانت را ضبط می کند و من همیشهء خدا جمله هات را با کلمه های خودم تمام می کنم ... چقدددر بهت گفتم بگذار بیایم ... با هم باغچه را به یاد پدربزرگ بیل بزنیم ... گل بکاریم ... آب بدهیم ... آآآآآآی دلم ...

صبوری سرنوشت من است ... و توی لعنتی این را خوب می‌دانی ...
خسته ام ... خسته ام لعنتی ... تو را به خدا ، مرا در از دست دادن عزیزانم ایییییینقدر آزمایش نکن ... من که مدتهااااست دستهام را برده ام بالا ... یعنی که تسلیم ... یعنی که هر چه تو بخواهی ... یعنی که هر چه تو بگویی ... آآآآی دلم ...

می نشینم لبهء پنجره ... زانوهام را می گیرم میان دستهام ... تلفن زنگ می زند ... بغض دارد صدات بابا ... هزار بار هم که بخواهی آرام باشی و بگویی " عزیزکم ، نبینم نشسته باشی کنار پنجره،بغض کرد باشی ... " من هق هق ته صدات را می شنوم ... نگو نه ...

دلم عجیییییب گرفته ...