بی توجهی به اوقات فراغت در زمره تهدیدهای غیر نظامی صلح و امنیت بین المللی توصیف شد که می تواند بسیاری از ناهنجاری های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و تربیتی را به دنبال داشته باشد...

از دهه 80 آشکارا در وهله نخست کشورهای اروپایی و آمریکایی و در مراحل بعدی سایر کشورها به بحث اوقات فراغت نه به عنوان یک تفنن و انتخاب بلکه به عنوان ضرورتی اجتناب ناپذیر توجه نشان دادند.
بنابراین اوقات فراغت و سرگرمی تا قبل از روبات ها و رایانه ها یک حکایت دارد و پس از آن یک حکایت دیگر. زندگی صنعتی شرایط را به گونه ای رقم زده بود که امکان نادیده گرفتن بحث تفریح و سرگرمی و اوقات فراغت وجود نداشت و باید شرایطی فراهم می شد که همه با هر درآمد و هر سطحی از برخورداری های مادی و معنوی بتوانند به دلخواه خود اوقات فراغت و سرگرمی بودند. سینما و به ویژه هالیوود نیز نمونه بارز استفاده از هنر برای پر کردن اوقات فراغت و سرگرمی بود. اما ورزش نیز به لحاظ جنسیتی و زمان و مکان نیز محدودیت هایی داشت. از این رو نه تنها انواع ورزشها و ورزش نماهای جدید اختراع شد بلکه انواع ورزش های موجود نیز برای غلبه بر محدودیت های زمان و مکان به سالن ها منتقل شد. با پیچیده شدن روز افزون جوامع، دولت ها از مساله اوقات فراغت که در اوایل دهه 80 به صورت یک تهدید اجتماعی و فرهنگی جلوه می کرد به عنوان یک فرصت استفاده کردند و برای درمان بسیاری از ناهنجاریهای مبتلا به جوامع شهری به ساماندهی اوقات فراغت و تفریح و سرگرمی همت گماشتند.

[You must be registered and logged in to see this link.]