ما انسانها بر زمين راه مي رويم . با يک سبد درجلو و يک سبد در پشت
در سبد جلو صفات نيک خود را مي گذاريم . و در سبد پشتي عيب هاي خود را نگاه مي داريم . به همين دليل در طول روزهاي زندگي ،
چشمان خود را بر صفات نيک خود مي دوزيم و فشارها را در سينه مان حبس مي کنيم .
در همين زمان بي رحمانه در پشت سر همسفرمان که پيش روي ما حرکت ميکند تمامي عيوب او را مي بينيم .
بدين گونه است که درباره خود بهتر از او داوري مي کنيم بي آنکه بدانيم کسي که پشت سر ما راه ميرود به ما به همين شيوه مي انديشد
در سبد جلو صفات نيک خود را مي گذاريم . و در سبد پشتي عيب هاي خود را نگاه مي داريم . به همين دليل در طول روزهاي زندگي ،
چشمان خود را بر صفات نيک خود مي دوزيم و فشارها را در سينه مان حبس مي کنيم .
در همين زمان بي رحمانه در پشت سر همسفرمان که پيش روي ما حرکت ميکند تمامي عيوب او را مي بينيم .
بدين گونه است که درباره خود بهتر از او داوري مي کنيم بي آنکه بدانيم کسي که پشت سر ما راه ميرود به ما به همين شيوه مي انديشد