[You must be registered and logged in to see this image.]
همه والدين نسبت به موفقيت تحصيلي فرزندان خود احساس تكليف ميكنند و تمام تلاش خود را انجام ميدهند تا كوچكترين خللي در راه تحصيلات توأم با موفقيت فرزندانشان بهوجود نيايد.
اين يك هدف غايي از سوي آنان شمرده ميشود كه بايد به بهترين نحو ممكن به انجام برسد. پدر و مادرها معمولاً گزارشي از ميزان رشد تحصيلي فرزندانشان در مدرسه تهيه ميكنند؛ اميدوارند كه كودك آنها نتايج خوبي را در تحصيل كسب كرده، نمرات بالايي بگيرد و از محيط مدرسه لذت ببرد اما بعضي از والدين، احساس ميكنند كه مشكلات كوچك فرزندشان به سادگي حل نميشود. آنها معتقدند كه چرا فرزند آنها از استعداد و تواناييهاي خود در مدرسه استفاده نميكند.
معمولاً معلم اين كودكان به والدينشان ميگويند كه آنها انگيزه و پشتكار خود را در يادگيري از دست دادهاند اما والدين اميدوار هستند كه فرزندشان بتواند از عهده اين مسائل و مشكلات برآيد. والدين و معلمان كودك همگي متعجب و حيران هستند. فراموش نكنيد براي فهم اين مطلب كه كودك شما انگيزه و پشتكار براي يادگيري دارد يا نه، حتماً از او تست بگيريد. نداشتن انگيزه و پشتكار در تحصيل، يك مسئله همه گير است و در تمام خانهها و مدارس ميتواند يافت شود.
برخي عوامل بيانگيزگي در مدرسه عبارتند از: فشار يكسان، كمبود حس رقابت، ناسازگاري با معلمان، آموزش تعريف نشده، عدمشناسايي تواناييهاي كودك، رقابت بيش از حد يا كمتر از حد با ساير دانشآموزان.
برخي عوامل نداشتن انگيزه و پشتكار در خانه عبارتند از: حمايتهاي بيش از حد خانواده، رقابت خواهر و برادر در تحصيل، ناسازگاري و عدمتوافق سطح انتظارات والدين از فرزندان، توجه بيش از حد يا كمتر از حد خانواده، تمايل به كار نكردن يا كاركردن بيش از حد و احساس فشار.
نداشتن انگيزه و پشتكار، يك عامل همهگير بوده و در تمام مدارس و خانهها يافت ميشود. دانشآموزاني كه كمكاري ميكنند، معمولاً دوره پيشدبستاني خود را بسيار خوب و با انگيزه شروع ميكنند اما ناگهان علاقه به يادگيري در آنها كم ميشود و ميزان عملكرد تحصيليشان نيز رضايتبخش نخواهد بود.
از علايم و نشانههاي از دست رفتن انگيزه در دانشآموز، ميتوان مشقهاي ناتمام او، انجام ندادن تكاليف منزل، بينظمي، علاقه نداشتن به مدرسه، استفاده از جملاتي مانند «فراموش كردم»، مقصر دانستن ديگران در مشكلات و كاهش دادن سطح نمرات را نام برد.
نداشتن پشتكار و انگيزه در دانشآموز وقتي بهوجود ميآيد كه اتفاقات بدي در محيط خانه يا مدرسه براي او ميافتد. فردبيانگيزه، فرصتهاي خود را براي ايجاد اعتمادبهنفس ردميكند زيرا بيشترين انرژي خود را صرف ميكند تا بين مراحل آموزشي و نتيجه آن فاصله بيندازد.
وابستگي و خودباوري
روش والدين در ايجاد انگيزه و پشتكار در كودكانشان بسيار مؤثر است. كودك، وابستگي غيرطبيعي يا خودباوري و گاه هر دو را بسيار سنتي ميآموزد. اين وابستگي يا خودباوري در كودك بهطور طبيعي رشد ميكند و والدين از اين بابت خوشحال هستند. والدين اغلب بر اين باورند كه معلمها و گروه آموزشي مدرسه بايد مشكلات فرزندانشان را حل كنند يا كودكان خودشان به تنهايي از عهده حل اين مسائل برآيند.
اين كودكان وابسته و دچار خودباوري، اغلب الگوي رفتاري خود را در ارتباط با بزرگسالان در سالهاي قبل از ورود به مدرسه تمرين ميكنند. بهنظر ميرسد كه اين الگوها برايشان بسيار مناسب است و الگوهاي ديگر را نميشناسند. اين كودكان اغلب با اين شيوه آموزشي از محيط خانه به كلاس درس رهنمون ميشوند. كودك اين الگوها را ادامه ميدهد تا از اعتمادبهنفس خود محافظت كند.
وابستگي معمولاً بهدليل احساس ناامني، خردسالي، عدمفعاليت يا ناتوانيهاي آموزشي به جود ميآيد. دانشآموزاني كه انگيزه و پشتكار ندارند خصوصيت وابستگي در آنها شكل ميگيرد، اغلب از اطرافيان خود بيش از حد لزوم تقاضاي كمك ميكنند.
اين قبيل دانشآموزان اصرار دارند كه والدينشان كنار آنها بنشينند تا آنها بتوانند تكاليف منزل خود را انجام دهند و دانشآموزان بيانگيزه و كمكاري كه داراي خودباوري هستند هميشه در مورد دلايل انجام ندادن تكاليفشان با ديگران بحث ميكنند و دوست دارند معلمها و والدين خود را در كمكاريهايشان مقصر جلوه دهند. آنها ميخواهند هميشه تكاليفي را كه خودشان به آن علاقهمندند انجام دهند.
ايجاد انگيزه در دانشآموز
هميشه تفكر مثبت و توقع بجا از دانشآموز ميتواند تأثير بسزايي در ميزان موفقيت او، چه در محيط خانه و چه در مدرسه داشته باشد. اگر والدين از كودك خود توقع بالا داشته باشند، مثبت فكر كنند و همواره انتظار رفتارهاي سازنده داشته باشند؛ اين مسئله ملكهذهن او ميشود، به علاوه والدين بايد در نقطه نظرات مثبت و معقول كودكشان شريك باشند. اين خود فرزند را در مسير خلاقيت قرار ميدهد تا بتواند به درستي كارهايي را انجام دهد كه تا پيش از مشورت با والدينش از انجام آن عاجز بود.
دستيابي به موفقيت
سخت كاركردن يا سختكوشي به تنهايي كافي نيست، والديني كه دائماً در حال كار هستند و از ميزان كار خود شكايت ميكنند، الگوي مناسبي براي فرزندانشان نيستند. كودكان بايد همواره از والدين خود بشنوند كه از نتيجه كارشان راضي و خشنود هستند. تقليد و پيروي از نحوه سختكوشي متعادل در بهبود دانشآموزاني كه انگيزه تحصيل ندارند، بسيار مهم و ضروري است.
نسبت به آموزگاران و مؤسسهاي كه فرزند شما در آن تحصيل ميكند، احترام خاصي قائل باشيد؛ سعي كنيد حتيالمقدور كاستيهاي آموزگار فرزند خود را نزد او بازگو نكنيد؛ نهايتا اگر نسبت به سطح سواد يا شيوه انتقال آموزگار فرزندتان ناراضي هستيد موضوع را با مدير مدرسه يا مؤسسه در ميان بگذاريد.كودك از فعاليت و يادگيري از آموزگاري كه توسط والدينش مورد بياحترامي قرار ميگيرد، اجتناب ميورزد؛ پس حتيالمقدور سعي كنيد كه با معلمان فرزند خود برنامههاي منظمي را براي مذاكرات رسمي تنظيم كنيد.
كودك خود را به برنامههاي روزمره مطالعه عادت دهيد
لازم نيست هنگامي كه فرزند شما در حال مطالعه است، كنار او بنشينيد اما خود را علاقهمند نشان دهيد و كارهاي او را مرور كنيد. بينظمي يكي از نشانههاي هميشگي افرادي است كه انگيزه و پشتكار ندارند. ساختار منطقي و سازمانيافته در انجام كارها و ايجاد حس مسئوليتپذيري براي كودك شما لازم است.
با اولياي بچههاي ديگر در تنظيم اهداف فرزندانشان مشورت كنيد
اگر يكي از والدين، راه بهتري نسبت به سايرين پيشنهاد كند، دانشآموز تمايل دارد كه راه سادهتر و بهتر را انتخاب كند. هيچوقت سعي نكنيد در مخالفت با ساير اوليا با فرزندتان همدستي كنيد.
به فرزندتان كمك كنيد تا با همكلاسيها و همدورهايهاي خود رقابت كند
براي فرزندتان توضيح دهيد اينكه او بيشترين تلاش خود را براي موفقيت انجام دهد، خيلي مهمتر از بهترين بودن است و برد و باخت يك مسئله موقتي است. بحث در مورد سعي و تلاش، راهكارهاي مبارزه با مشكلات، فرايند تفكر خلاق، راههاي مبارزه با ناتوانيها و ضعفها و افكار جادويي كه به موفقيت فرد از روي شانس و بدون تلاش تأكيد دارد مشكلاتي را براي كودك پديد ميآورد.
كودكي كه به راحتي كارش را انجام دهد يا با حداقل تلاش خود به نتيجه برسد، اعتمادبهنفس كمي در تواناييهاي خود به دست ميآورد، در واقع اعتمادبهنفس در كودكان امري اكتسابي است. كودكتان را تشويق كنيد تا وابستگي خود را نسبت به ديگران قطع كند اما به او اجازه ندهيد كاري را كه در حد توان او نيست انجام بدهد. والدين همواره بايد در حال كنترل و نظارت روي فرزند خود باشند، گرچه كودك بايد خودش حق انتخاب و تصميمگيري داشته باشد، تواناييها و علاقهمنديهاي خود را همواره تشويق كنيد.
به فعاليتهاي مثبت او اهميت دهيد و برنامههاي تفريحي كودكتان را در برنامههاي جانبي خانواده در نظر بگيريد، حتي اگر زمان خانواده محدود باشد. از كودكان خود با كلمات قدرداني كنيد تا به آنها قدرت بدهيد حتي واژگاني همچون «خوب است»، «چه فكر خوبي»، «تو كودك مهرباني هستي» و يا با جملات قويتر «عاليه»، «تو نابغهاي»و «باهوشتريني» كودكان را به حال خود رها نكنيد. كودك شما به توجه و حمايتتان نياز مبرم دارد. بسياري از كودكان از نشاندادن اين نياز طفره ميروند اين شما هستيد كه بايد مسير نيازهاي وي را شناسايي كرده و در همان مسير به وي مشورت و دلگرمي دهيد و درست در همين زمان است كه فرزندتان روي كمك شما حساب باز ميكند و در سختيها به اين فكر ميكند كه كسي هست كه بتواند مشكلش را با او در ميان بگذارد.
همه والدين نسبت به موفقيت تحصيلي فرزندان خود احساس تكليف ميكنند و تمام تلاش خود را انجام ميدهند تا كوچكترين خللي در راه تحصيلات توأم با موفقيت فرزندانشان بهوجود نيايد.
اين يك هدف غايي از سوي آنان شمرده ميشود كه بايد به بهترين نحو ممكن به انجام برسد. پدر و مادرها معمولاً گزارشي از ميزان رشد تحصيلي فرزندانشان در مدرسه تهيه ميكنند؛ اميدوارند كه كودك آنها نتايج خوبي را در تحصيل كسب كرده، نمرات بالايي بگيرد و از محيط مدرسه لذت ببرد اما بعضي از والدين، احساس ميكنند كه مشكلات كوچك فرزندشان به سادگي حل نميشود. آنها معتقدند كه چرا فرزند آنها از استعداد و تواناييهاي خود در مدرسه استفاده نميكند.
معمولاً معلم اين كودكان به والدينشان ميگويند كه آنها انگيزه و پشتكار خود را در يادگيري از دست دادهاند اما والدين اميدوار هستند كه فرزندشان بتواند از عهده اين مسائل و مشكلات برآيد. والدين و معلمان كودك همگي متعجب و حيران هستند. فراموش نكنيد براي فهم اين مطلب كه كودك شما انگيزه و پشتكار براي يادگيري دارد يا نه، حتماً از او تست بگيريد. نداشتن انگيزه و پشتكار در تحصيل، يك مسئله همه گير است و در تمام خانهها و مدارس ميتواند يافت شود.
برخي عوامل بيانگيزگي در مدرسه عبارتند از: فشار يكسان، كمبود حس رقابت، ناسازگاري با معلمان، آموزش تعريف نشده، عدمشناسايي تواناييهاي كودك، رقابت بيش از حد يا كمتر از حد با ساير دانشآموزان.
برخي عوامل نداشتن انگيزه و پشتكار در خانه عبارتند از: حمايتهاي بيش از حد خانواده، رقابت خواهر و برادر در تحصيل، ناسازگاري و عدمتوافق سطح انتظارات والدين از فرزندان، توجه بيش از حد يا كمتر از حد خانواده، تمايل به كار نكردن يا كاركردن بيش از حد و احساس فشار.
نداشتن انگيزه و پشتكار، يك عامل همهگير بوده و در تمام مدارس و خانهها يافت ميشود. دانشآموزاني كه كمكاري ميكنند، معمولاً دوره پيشدبستاني خود را بسيار خوب و با انگيزه شروع ميكنند اما ناگهان علاقه به يادگيري در آنها كم ميشود و ميزان عملكرد تحصيليشان نيز رضايتبخش نخواهد بود.
از علايم و نشانههاي از دست رفتن انگيزه در دانشآموز، ميتوان مشقهاي ناتمام او، انجام ندادن تكاليف منزل، بينظمي، علاقه نداشتن به مدرسه، استفاده از جملاتي مانند «فراموش كردم»، مقصر دانستن ديگران در مشكلات و كاهش دادن سطح نمرات را نام برد.
نداشتن پشتكار و انگيزه در دانشآموز وقتي بهوجود ميآيد كه اتفاقات بدي در محيط خانه يا مدرسه براي او ميافتد. فردبيانگيزه، فرصتهاي خود را براي ايجاد اعتمادبهنفس ردميكند زيرا بيشترين انرژي خود را صرف ميكند تا بين مراحل آموزشي و نتيجه آن فاصله بيندازد.
وابستگي و خودباوري
روش والدين در ايجاد انگيزه و پشتكار در كودكانشان بسيار مؤثر است. كودك، وابستگي غيرطبيعي يا خودباوري و گاه هر دو را بسيار سنتي ميآموزد. اين وابستگي يا خودباوري در كودك بهطور طبيعي رشد ميكند و والدين از اين بابت خوشحال هستند. والدين اغلب بر اين باورند كه معلمها و گروه آموزشي مدرسه بايد مشكلات فرزندانشان را حل كنند يا كودكان خودشان به تنهايي از عهده حل اين مسائل برآيند.
اين كودكان وابسته و دچار خودباوري، اغلب الگوي رفتاري خود را در ارتباط با بزرگسالان در سالهاي قبل از ورود به مدرسه تمرين ميكنند. بهنظر ميرسد كه اين الگوها برايشان بسيار مناسب است و الگوهاي ديگر را نميشناسند. اين كودكان اغلب با اين شيوه آموزشي از محيط خانه به كلاس درس رهنمون ميشوند. كودك اين الگوها را ادامه ميدهد تا از اعتمادبهنفس خود محافظت كند.
وابستگي معمولاً بهدليل احساس ناامني، خردسالي، عدمفعاليت يا ناتوانيهاي آموزشي به جود ميآيد. دانشآموزاني كه انگيزه و پشتكار ندارند خصوصيت وابستگي در آنها شكل ميگيرد، اغلب از اطرافيان خود بيش از حد لزوم تقاضاي كمك ميكنند.
اين قبيل دانشآموزان اصرار دارند كه والدينشان كنار آنها بنشينند تا آنها بتوانند تكاليف منزل خود را انجام دهند و دانشآموزان بيانگيزه و كمكاري كه داراي خودباوري هستند هميشه در مورد دلايل انجام ندادن تكاليفشان با ديگران بحث ميكنند و دوست دارند معلمها و والدين خود را در كمكاريهايشان مقصر جلوه دهند. آنها ميخواهند هميشه تكاليفي را كه خودشان به آن علاقهمندند انجام دهند.
ايجاد انگيزه در دانشآموز
هميشه تفكر مثبت و توقع بجا از دانشآموز ميتواند تأثير بسزايي در ميزان موفقيت او، چه در محيط خانه و چه در مدرسه داشته باشد. اگر والدين از كودك خود توقع بالا داشته باشند، مثبت فكر كنند و همواره انتظار رفتارهاي سازنده داشته باشند؛ اين مسئله ملكهذهن او ميشود، به علاوه والدين بايد در نقطه نظرات مثبت و معقول كودكشان شريك باشند. اين خود فرزند را در مسير خلاقيت قرار ميدهد تا بتواند به درستي كارهايي را انجام دهد كه تا پيش از مشورت با والدينش از انجام آن عاجز بود.
دستيابي به موفقيت
سخت كاركردن يا سختكوشي به تنهايي كافي نيست، والديني كه دائماً در حال كار هستند و از ميزان كار خود شكايت ميكنند، الگوي مناسبي براي فرزندانشان نيستند. كودكان بايد همواره از والدين خود بشنوند كه از نتيجه كارشان راضي و خشنود هستند. تقليد و پيروي از نحوه سختكوشي متعادل در بهبود دانشآموزاني كه انگيزه تحصيل ندارند، بسيار مهم و ضروري است.
نسبت به آموزگاران و مؤسسهاي كه فرزند شما در آن تحصيل ميكند، احترام خاصي قائل باشيد؛ سعي كنيد حتيالمقدور كاستيهاي آموزگار فرزند خود را نزد او بازگو نكنيد؛ نهايتا اگر نسبت به سطح سواد يا شيوه انتقال آموزگار فرزندتان ناراضي هستيد موضوع را با مدير مدرسه يا مؤسسه در ميان بگذاريد.كودك از فعاليت و يادگيري از آموزگاري كه توسط والدينش مورد بياحترامي قرار ميگيرد، اجتناب ميورزد؛ پس حتيالمقدور سعي كنيد كه با معلمان فرزند خود برنامههاي منظمي را براي مذاكرات رسمي تنظيم كنيد.
كودك خود را به برنامههاي روزمره مطالعه عادت دهيد
لازم نيست هنگامي كه فرزند شما در حال مطالعه است، كنار او بنشينيد اما خود را علاقهمند نشان دهيد و كارهاي او را مرور كنيد. بينظمي يكي از نشانههاي هميشگي افرادي است كه انگيزه و پشتكار ندارند. ساختار منطقي و سازمانيافته در انجام كارها و ايجاد حس مسئوليتپذيري براي كودك شما لازم است.
با اولياي بچههاي ديگر در تنظيم اهداف فرزندانشان مشورت كنيد
اگر يكي از والدين، راه بهتري نسبت به سايرين پيشنهاد كند، دانشآموز تمايل دارد كه راه سادهتر و بهتر را انتخاب كند. هيچوقت سعي نكنيد در مخالفت با ساير اوليا با فرزندتان همدستي كنيد.
به فرزندتان كمك كنيد تا با همكلاسيها و همدورهايهاي خود رقابت كند
براي فرزندتان توضيح دهيد اينكه او بيشترين تلاش خود را براي موفقيت انجام دهد، خيلي مهمتر از بهترين بودن است و برد و باخت يك مسئله موقتي است. بحث در مورد سعي و تلاش، راهكارهاي مبارزه با مشكلات، فرايند تفكر خلاق، راههاي مبارزه با ناتوانيها و ضعفها و افكار جادويي كه به موفقيت فرد از روي شانس و بدون تلاش تأكيد دارد مشكلاتي را براي كودك پديد ميآورد.
كودكي كه به راحتي كارش را انجام دهد يا با حداقل تلاش خود به نتيجه برسد، اعتمادبهنفس كمي در تواناييهاي خود به دست ميآورد، در واقع اعتمادبهنفس در كودكان امري اكتسابي است. كودكتان را تشويق كنيد تا وابستگي خود را نسبت به ديگران قطع كند اما به او اجازه ندهيد كاري را كه در حد توان او نيست انجام بدهد. والدين همواره بايد در حال كنترل و نظارت روي فرزند خود باشند، گرچه كودك بايد خودش حق انتخاب و تصميمگيري داشته باشد، تواناييها و علاقهمنديهاي خود را همواره تشويق كنيد.
به فعاليتهاي مثبت او اهميت دهيد و برنامههاي تفريحي كودكتان را در برنامههاي جانبي خانواده در نظر بگيريد، حتي اگر زمان خانواده محدود باشد. از كودكان خود با كلمات قدرداني كنيد تا به آنها قدرت بدهيد حتي واژگاني همچون «خوب است»، «چه فكر خوبي»، «تو كودك مهرباني هستي» و يا با جملات قويتر «عاليه»، «تو نابغهاي»و «باهوشتريني» كودكان را به حال خود رها نكنيد. كودك شما به توجه و حمايتتان نياز مبرم دارد. بسياري از كودكان از نشاندادن اين نياز طفره ميروند اين شما هستيد كه بايد مسير نيازهاي وي را شناسايي كرده و در همان مسير به وي مشورت و دلگرمي دهيد و درست در همين زمان است كه فرزندتان روي كمك شما حساب باز ميكند و در سختيها به اين فكر ميكند كه كسي هست كه بتواند مشكلش را با او در ميان بگذارد.