سالها پیش دوستی داشتم که طوطی شیرین سخنی داشت .هر وقت که میخواستیم به اون حیوون قند بدیم مانع میشد و میگفت بهش نده کور میشه ، یادمه که از این حرفش ناراحت میشدم و برداشت دیگه ای میکردم .سالها ازین ماجرا گذشت و گذشت تا جور زمانه چیزی را که از دوست یاد نگرفته بودیم بشکل زورچپان (طبق معمول ) ب ه ما یاد داد.

بیت :
هرکه ناموخت از جفای روزگار / هیچ ناموزد زهیچ آموزگار

خب بله دیگه اینجوریاس.
آها ، یادم اومد ، اون جریانو فراموش کرده بودم تا اینکه امروز در اخبار شنیدم که قلب آیت الله مکارم شیرازی بعد از شنیدن اخبار مربوط به کشته شدن مسلمانان چینی یهویی الــو گرفته و طی یک بیانیه ی شداد و غلاظ اینکار چینیها رو محکوم کرده ، در تعجب بودم که ایشون که اخبار چندین هزار کیلومتر انورتر واسش اظهر من الشمسه چرا کشته شدن این هموطنهای خودمونو به چشمش نیومده اصلا ؟

در این وادی مات و متحیر یک لنگه پا ایستاده بودم تا اینکه نمیدانم کدام شیطان شیر پاک خورده ای یکباره افسار ذهنم رو گرفت و برد و برد و برد تا رسید درب یک کارخانه ی شکر که آقازاده حاج آقامون بتازگی فتح کرده و دوزاریمون افتاد که این تجارت خروار خروار شکر
(که لابد حاجی واسه ی شیرین کردن پالوده ی شیرازیشون ازش استفاده میکنه) چه عوارض بدی داره و منجر میشه که آدمیزاد نه تنها کور بشه بلکه قوای ناطقه اش هم یک جاهایی صدمه ببینه و خلاصه بعضی جاها صداش در بیاد بعضی جاها هم لال لال بشه.

بله راست گفته اند که :
شکر شکن شوند همه طوطیان هند / زین قند و شکر پارسی که از هفت تپه میرود.