خوبی بعضی برنامه های تلویزیونی اینست که آدم میتواند آدمهایی را که شاید در زندگی حتی یکبار هم موفق به روئیت آنها از نزدیک نشود ، در فاصله ی یک متری خودش ببیند و حرفها و سخنان گهر بار را از دهان آنها بقاپد ، چون همه ی ما ایرانیهای عزیز میدانیم که آنچه اساسا در زندگی ما اهمیت دارد حرف است و بس .در این راستا پخش زنده ی مناظره دیشب بین رئیس جمهور نزدیک به اسبق و رئیس جمهور نزدیک به حاضر دامتهم افاضاته ما را به نتایجی رساند که دیدیم حیف است بنظر بقیه ی ملت عمله ی ایران نرسد. فلذا آنها را تیتر وار میچاپانیم.
1- در طی این سالها انقدر دزد در این کشور تربیت شده که الحمدلله دیگر هیچ نیازی به حمله ی اجانب غارتگر نیست و میتوان با خیال راحت جمله ی معروف آن مرد از حمله ی مغول که : آمدند کشتند سوختند بردند و رفتند را بطور کلی حذف نمود و بجای آن نوشت : آمدند بردند و بردند و باز هم دارند میبرند و نرفتند و نمی روند تا بیشتر ببرند .
2- ما فکر میکردیم که مجموعه ی اعداد طبیعی تا میلیارد ختم میشود ، این همیشه برایمان شده بود یک غم و غصه ی اساسی که خوب بعدش چطور می شود ؟ حالا به یمن اعداد خوانده شده و تبدیل آنها به ریال خیالمان راحت شد که نه بابا اینجوریها هم نیست و به جان اسمال نمیدونید که پس از فهمیدن این موضوع چه غمی از روی دوشمان برداشته شد.
3- این را فهمیدیم که کلمه ای مانند "چیز" عین ورق ژوکر میتواند بجای هر چیزی بنشیند و تنها مورد استفاده ی آن ، آن کلمه ی بیناموسانه ی "چیز" نیست. خدا نور به قبر امواتشان ببارد که بالاخره زبان فارسی را از دست یکی از معضلات دیرینه نجات دادند وباعث ایجاد زمینه ی رشد و ترقی این زبان گرامی ولی مهجور شدند .
4- یادگرفتیم که هرکداممان یک بغیر از پرونده ی تحصیلی ، پرونده ی دیگری هم داریم که با استعانت از امدادهای مادی مانند رایانه و کمکی هم امدادهای غیبی هر وقت که لازم باشد از کیسه در می آورند و هویت ما را برای همه روشن می کنند . حداقل مزایای این کار هم اینست که اینطوری ما هم از این بی هویتی فرهنگی نجات پیدا میکنیم.
5- یاد گرفتیم که حواسمان به ناموسمان باشد تا اگر غریبه ای چیزی گفت زود عین گربه براق بشویم و دهان او را جر بدهیم ، البته ناموس دیگران آنقدرها هم ناموس نیست و بقول قدیمیها : هرکسی ،کار خودش ، بار خودش ،آتیش به انبار خودش.
6- آموختیم که میشود خبر از مدرک تحصیلی رفیقمان نداشته باشیم اما حتی مارک شورت و صحبتهای خصوصی رئیس جمهور یک کشور دوردست رابا عیالش در رختخواب بدانیم.
7- فهمیدیم که با اینهمه دزد و مال مردم خور (تقریبا نزدیک به 70 میلیون نفر ) باز هم میشود کشوری داشت که کشور گل و بلبل باشد و مردم دیگر دنیا برای دیدن آن و اینکه جای ما باشند دلشان غنج بزند.
و دست آخر اینکه یاد گرفتیم ما ملتی هستیم که میشود با یک نمایش و معرکه حدود یک ساعت از عمر مفیدمان را ازمان گرفت و براحتی در جلوی جعبه ی جادو میخکوبمان کرد تا برای 23 ساعت دیگرمان خوراک وراجی تهیه شود بدون اینکه چیزی یاد گرفته باشیم.
زیاد سخت نگیرید بابا بالاخره این آقایون دیگه هم حق دارند رئیس جمهور بشوند . مبادا حالا که اسمش آمده وسط بهشان فرصت ندهیم و تخ...اشان بریزد، که آن دنیا محل سوال و جواب است و احیانا قهر و عتاب ،که چرا با این صلحاء چنین کردیم.
1- در طی این سالها انقدر دزد در این کشور تربیت شده که الحمدلله دیگر هیچ نیازی به حمله ی اجانب غارتگر نیست و میتوان با خیال راحت جمله ی معروف آن مرد از حمله ی مغول که : آمدند کشتند سوختند بردند و رفتند را بطور کلی حذف نمود و بجای آن نوشت : آمدند بردند و بردند و باز هم دارند میبرند و نرفتند و نمی روند تا بیشتر ببرند .
2- ما فکر میکردیم که مجموعه ی اعداد طبیعی تا میلیارد ختم میشود ، این همیشه برایمان شده بود یک غم و غصه ی اساسی که خوب بعدش چطور می شود ؟ حالا به یمن اعداد خوانده شده و تبدیل آنها به ریال خیالمان راحت شد که نه بابا اینجوریها هم نیست و به جان اسمال نمیدونید که پس از فهمیدن این موضوع چه غمی از روی دوشمان برداشته شد.
3- این را فهمیدیم که کلمه ای مانند "چیز" عین ورق ژوکر میتواند بجای هر چیزی بنشیند و تنها مورد استفاده ی آن ، آن کلمه ی بیناموسانه ی "چیز" نیست. خدا نور به قبر امواتشان ببارد که بالاخره زبان فارسی را از دست یکی از معضلات دیرینه نجات دادند وباعث ایجاد زمینه ی رشد و ترقی این زبان گرامی ولی مهجور شدند .
4- یادگرفتیم که هرکداممان یک بغیر از پرونده ی تحصیلی ، پرونده ی دیگری هم داریم که با استعانت از امدادهای مادی مانند رایانه و کمکی هم امدادهای غیبی هر وقت که لازم باشد از کیسه در می آورند و هویت ما را برای همه روشن می کنند . حداقل مزایای این کار هم اینست که اینطوری ما هم از این بی هویتی فرهنگی نجات پیدا میکنیم.
5- یاد گرفتیم که حواسمان به ناموسمان باشد تا اگر غریبه ای چیزی گفت زود عین گربه براق بشویم و دهان او را جر بدهیم ، البته ناموس دیگران آنقدرها هم ناموس نیست و بقول قدیمیها : هرکسی ،کار خودش ، بار خودش ،آتیش به انبار خودش.
6- آموختیم که میشود خبر از مدرک تحصیلی رفیقمان نداشته باشیم اما حتی مارک شورت و صحبتهای خصوصی رئیس جمهور یک کشور دوردست رابا عیالش در رختخواب بدانیم.
7- فهمیدیم که با اینهمه دزد و مال مردم خور (تقریبا نزدیک به 70 میلیون نفر ) باز هم میشود کشوری داشت که کشور گل و بلبل باشد و مردم دیگر دنیا برای دیدن آن و اینکه جای ما باشند دلشان غنج بزند.
و دست آخر اینکه یاد گرفتیم ما ملتی هستیم که میشود با یک نمایش و معرکه حدود یک ساعت از عمر مفیدمان را ازمان گرفت و براحتی در جلوی جعبه ی جادو میخکوبمان کرد تا برای 23 ساعت دیگرمان خوراک وراجی تهیه شود بدون اینکه چیزی یاد گرفته باشیم.
زیاد سخت نگیرید بابا بالاخره این آقایون دیگه هم حق دارند رئیس جمهور بشوند . مبادا حالا که اسمش آمده وسط بهشان فرصت ندهیم و تخ...اشان بریزد، که آن دنیا محل سوال و جواب است و احیانا قهر و عتاب ،که چرا با این صلحاء چنین کردیم.