[You must be registered and logged in to see this image.]
بوئنوس آيرس ، پايتخت آرژانتين و بزرگترين شهر اين كشور پهناور آمريكاي لاتين است. بوئنوس آيرس، با حومه 4758 كيلومترمربع مساحت و 13 ميليون نفر جمعيت دارد.
بوئنوس آيرس، به معني «بادهاي خوب» يا «هواي خوب» است. اين شهر، سومين شهر پرجمعيت آمريكاي جنوبي است. ساكنان بوئنوس آيرس را پورتنوس (Portenos)‌ به معني «مردم بندر» مي‌گويند. اين شهر در ساحل رودخانه ريور پلاتا در دهانه ورود آن به اقيانوس اطلس واقع شده است. ريور پلاتا يعني رودخانه نقره‌اي. خوان دياز دوسوليس، دريانورد اسپانيايي، اولين اروپايي بود كه در سال 1516 ميلادي به ريورپلاتا رسيد. سفر اكتشافي او ناتمام ماند زيرا مردم قوم بومي چاروآ (Charua)‌ در سرزمين اروگوئه كنوني، او را كشتند.

در سال 1936 يك اسپانيايي به نام پدرو دمندوزا (Pedro De Mendoza)‌ به محل بوئنوس آيرس كنوني رسيد و تصميم گرفت با همراهانش در آنجا ماندگار شود. به اين ترتيب، او را بنيانگذار شهر بوئنوس آيرس مي‌دانند. محل زندگي اين شخص، دقيقا جنوب مركز شهر امروزي بوده است.

بعدها بوميان حمله‌هاي زيادي به اسپانيايي‌هاي ساكن در بوئنوس آيرس كردند، به طوري كه تا سال 1541 ديگر اثري از آن وجود نداشت.

در سال 1580 شخصي به نام خوان دگاراي (Juan De Garay)‌ با كشتي به ساحل ريورپلاتا رسيد و آنجا اقامت كرد. پس از آن بوئنوس آيرس كم‌كم رونق گرفت و اسپانيايي‌هاي زيادي عازم آنجا شدند. از همان نخستين سال‌ها، بوئنوس آيرس اهميتي تجاري پيدا كرد.

گذرگاه ليما

در قرون هفدهم و هجدهم ، استعمار اسپانيا ، بوئنوس آيرس را به گذرگاه رسيدن به ليما پايتخت پرو تبديل كرد و از بازرگاناني كه به پرو مي‌رفتند، ماليات مي‌گرفت. بعدها نيروي دريايي انگليس حملاتي را براي تصرف بوئنوس آيرس آغاز كرد. اين حملات در سال‌هاي 1806 و 1807 صورت گرفت. اما هر دو بار با شكست مواجه شد. در 25 ماه مي 1810 بوئنوس آيرس دولت مستقل خود را تشكيل داد. اكنون در آرژانتين اين روز را به عنوان تعطيل ملي جشن مي گيرند. البته در سال 1816 بود كه آرژانتين استقلال خود را از اسپانيا رسما به دست آورد.

البته بوئنوس آيرس در قرن نوزدهم دو بار محاصره دريايي شد. يك بار از 1838 تا 1840 كه فرانسوي‌ها اين كار را انجام دادند و بار دوم از 1845 تا 1848 كه نيروهاي مشترك فرانسه و انگليس راه دريايي بوئنوس آيرس را بستند. اما شهر تسليم نشد و سرانجام نيروهاي مهاجم دست از محاصره دريايي برداشتند.

بزرگ‌ترين متروي آمريكاي جنوبي

در نيمه دوم قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم بوئنوس آيرس به سرعت گسترش يافت. بين سال‌هاي 1880 تا 1940 بيشتر خيابان‌ها و بلوارهاي عريض طولاني كنوني شهر ساخته شد. تا سال 1920 شمار زيادي از مهاجران از ديگر شهرهاي آرژانتين و آمريكاي جنوبي به بوئنوس آيرس رفتند. بحران اقتصادي هم سبب شد تا بسياري از كشاورزان نزديك به شهرهاي بزرگ از جمله بوئنوس آيرس مهاجرت كنند.

جمعيت شهر بين سال‌هاي 1914 تا 1935، از 5/1 ميليون نفر به 5/3 ميليون نفر افزايش يافت. براي اين كه شهر از گره ترافيكي بيرون بيايد، ساخت مترو در همان سال‌ها آغاز شد. امروز بوئنوس آيرس، بزرگ‌ترين شبكه مترو در آمريكاي جنوبي را دارد.

موج مهاجران

بيشتر مردم بوئنوس آيرس، اسپانيايي و ايتاليايي‌تبارند و درصد درخور توجهي از اهالي شهر اصليت آلماني، ايرلندي، پرتغالي، فرانسوي، انگليسي، ولزي و كروات دارند. در سال‌هاي دهه 1990 موجي از مهاجران رومانيايي و اوكرايني هم به بوئنوس آيرس رسيد. جالب اين كه در اوايل قرن بيستم مهاجران زيادي از لبنان، سوريه و ارمنستان نيز به شهر بوئنوس آيرس رفتند.

اولين كساني كه از آسياي جنوب شرقي ساكن بوئنوس آيرس شدند، ژاپني‌ها بودند كه از جزيره اوكيناوا به آنجا رفتند. آنها پرورش‌دهنده گل بودند. در سال‌هاي دهه 1970 نيز چيني‌ها و كره‌اي‌ها به اين شهر رفتند. آنها سوپرماركت‌هاي كوچك دارند.