یه بغض سنگین...

آخی ی ی ی دآش محمدرضا چرا شما همیشه تنهاییو من حس میکنم غصه تو دلته ا
گریه کن " عیب نداره ؛ اگه الان فاطی جون من اینجا بود " بهت میگفت هروقت دلت گرفت شونه های من آماده ان تا همدم اشکای تو باشن " حالا بگذریم که اینقدر این جمله رو تکرار میکرد که همه ی دردا و غم و غصه هات یادت میرفتو دیگه همه ی دردو غمت این بود که این فاطیو ساکت کنی" ولی خب باز بهتر از هیچی بود
آخی ی ی یادش بخیر
گریه کن داداش " گریه کن؛ غمت نباشه