خدایا! گاهی که دلم از این و آن و زمین و زمان می گیره، نگاهم را به
سوی تو و آسمون می گیرم، و آنقدر با تو درد دل می کنم، تا کم کم
چشم ایم با ابرهای بهار مسابقه می گذارند. و پس از اون که قلبم
سبک می شه. تو می آیی و تمام فضاى دلم را پر می کنی. آن وقت
دیگر آرام می شم. و احساس می کنم هیچ چیز نمی تونه مرا از پای
دربیاره، چون تو را در قلبم دارم ....
سوی تو و آسمون می گیرم، و آنقدر با تو درد دل می کنم، تا کم کم
چشم ایم با ابرهای بهار مسابقه می گذارند. و پس از اون که قلبم
سبک می شه. تو می آیی و تمام فضاى دلم را پر می کنی. آن وقت
دیگر آرام می شم. و احساس می کنم هیچ چیز نمی تونه مرا از پای
دربیاره، چون تو را در قلبم دارم ....